Als u iemand iets belooft, komt u dat dan na? Ik mag hopen van wel, want belofte maakt schuld. Maakt u niet waar, wat u beloofd heeft, dan kunt u nog zulke mooie praatjes ophangen, die ander zal zich gewoon belazerd voelen. En dat is nou precies hoe de leden van Oranje Wit en Dubbeldam zich voelen. De clubs tellen zo’n tweeduizend stemgerechtigde leden, die tijdens de verkiezingscampagne hoorden hoe twee Dordtse lijsttrekkers de clubs heldere toezeggingen deden. Maar hoe betrouwbaar zijn deze politici?

Er zijn mensen, die beweren dat politici bij uitstek onbetrouwbaar zijn, omdat ze uit zijn op eigen roem en korte termijnwinst. Ik hoor niet tot de zure aanhang van die gedachte en durf nog de stelling aan dat Meneer Peter, van het Dordtse CDA, en Meneer Piet, van Beter voor Dordt, oprechte liefde hebben voor hun stad en het beste voor hebben met de genoemde voetbalclubs. Maar ze hebben iets beloofd. Allebei. Zouden ze door sluwe journalisten in de val gelokt zijn? Het zo niet bedoeld hebben? Ik hoor het graag.

Wellicht hebben ze last gekregen van voortschrijdend inzicht? Dat hebben politici gelukkig óók. Maar dat kan nu niet aan de orde zijn, want de financiële situatie van de gemeente was in februari niet zoveel zonniger dan nu. Wat is er dan aan de hand? Waarom wordt Dubbeldam meer dan tien jaar aan een lijntje gehouden en wordt de club niet geholpen bij de verhuizing van het clubhuis? Waarom wordt Oranje Wit niet geholpen aan een kunstgrasveld? En wanneer wordt de parkeerchaos op sportcomplex Stadspolders aangepakt?

Het antwoord van de doorsnee-snob zal zijn dat het ‘slechts’ om zeurende sportclubs gaat. Politici vinden sport iets minderwaardigs, hoewel ze met de mond vaak iets heel anders belijden. “Die kan altijd nog wethouder worden van sport, bruiloften en partijen”, hoor je raadsleden soms gniffelend zeggen, als een collega een uitglijder maakt. De leden van de clubs, die Beter voor Dordt en CDA aan een mooie verkiezingsuitslag hielpen, moesten het uit de media vernemen; onvoldoende geld voor de problemen van hun cluppie.

Natuurlijk waren er wel doekjes voor het bloeden. Maar daar prikken ze bij die clubs natuurlijk zo doorheen. Hoe zou het de lijsttrekkers vergaan? Meneer Piet is inmiddels weer wethouder en Meneer Peter christen-democratisch fractiebaas. Als ze in de spiegel kijken, wat zien zij dan? Oprechte politici, die binnenkort héél goed gaan uitleggen, waarom ze hun belofte niet waar kunnen maken? Of onhandige mannen, die zich opportunistisch gedroegen in verkiezingstijd en nu worden nagewezen als brekers van verkiezingsbeloftes?