“Stuurman aan wal”
Het heeft even geduurd, maar de verkiezingskoorts lijkt eindelijk te zijn uitgebroken. Persoonlijk vind ik dat een leuke tijd; politici moeten zich inzetten voor hun allerhoogste ideaal; herkozen worden. Dat gaat gepaard met peilingen, beloftes en debatten die tot 15 maart prominent zullen blijven opduiken in de media. Dat wordt dus dik een maand om ons te amuseren, te ergeren en druk te maken over van alles en nog wat.
De beloftes vind ik altijd het leukst. Hoe dom kan je zijn om dingen te beloven, waarvan je maar af moet wachten of je dat straks wel waar kan maken? Ezels stoten zich niet twee keer aan dezelfde steen, maar lijstrekkers behoren tot een andere diersoort. Het Kwartje van Kok was natuurlijk een klassieker. Maar ook die duizend pop van meneer Mark en diens belofte dat er nooit meer geld naar de Grieken zou gaan. Enfin, u kent ze vast wel.
Zelf breng ik overigens elk jaar wat geld naar Griekenland, maar dat terzijde. Ik zit te wachten op nieuwe beloftes en word op mijn wenken bediend. De VVD wil 2 miljard extra naar de zorg, D’66 4,5 miljard extra naar het onderwijs. Het zou er allebei van kunnen komen, want ook andere partijen hebben zorg en onderwijs hoog op hun prioriteitenlijstje staan. Ze waren alleen zo onhandig om dat niet op een mooi moment van een dak af te schreeuwen.
Echt leuke beloftes mis ik nog; waar blijft het gratis bier? En ook qua debatten worden we niet verwend. Met name de mannetjes die denken dat hun partijtjes de grootste twee van Nederland worden spelen verstoppertje. In Groningen kwamen ze niet opdagen en bij RTL hebben ze afgezegd. Jammer, want juist debatten hebben veel invloed op kiezers. De tactiek is duidelijk: als je niks zegt, kun je ook niks verkeerds zeggen.
De peilingen, die ik steeds minder serieus neem, lijken verworden tot een soort ‘check’ voor de campagneleiders. Ergens wat geroepen? Een tweet geplaatst? Het effect wordt duidelijk na de volgende peiling. Ik snak naar een paar goeie debatten. Naast de stemwijzer, die me al wat richting geeft, kan ik dan helemaal zelf bepalen aan wie ik het land wel vier jaar zou willen toevertrouwen. Ik zeg inderdaad ‘wie’ want ik geloof in mensen en al lang niet meer in partijen.
Kronkelaar
