“Stuurman aan wal”
“Meneer de burgemeester, mag ik aandacht voor een schietpartij, zevenduizend kilometer bij ons vandaan? Graag wil ik deze gemeenteraad oproepen om onze instemming te betuigen met het doodschieten van vijftig homo’s. Zoals wij ons geloof belijden hoort dit soort mensen niet op aarde thuis”. Als een Dordts raadslid – of wie dan ook – dit vorige week gezegd had, dan had ik dat buitengewoon opmerkelijk nieuws gevonden.
Het is gelukkig niet gezegd, al vrees ik dat sommige mensen wel zo denken. Mevrouw Kitty, raadslid van Groen-Roze Links, zei het omgekeerde. Of we onze afkeuring en afschuw wilden uitspreken. Ze vroeg het snikkend. Een beetje emotie in de politiek kan geen kwaad, maar zowel de oproep als de tranen verrasten me nogal. Als mensen met een andere geaardheid worden vermoord, is dat dan erger dan willekeurig welke mensen dan ook?
Aandacht trekken voor een wereldwijd probleem (acceptatie van homo’s en interpretaties van geloofsboeken) moet volgens mij vergezeld gaan met een aanzet tot mèèr dan alleen maar je afschuw uitspreken. Ik werd op m’n wenken bediend, want de dagen erna deden vertegenwoordigers van de homo-gemeenschap in Dordrecht dat. Eéntje liet weten, dat er voor homo’s te weinig georganiseerd wordt. Nou, ik zou zeggen, organiseer dan zelf iets leuks.
Een andere homo liet weten, dat hij niet meer hand-in-hand met z’n vriend over straat durft. Dat is minstens zo ernstig als mijn oude tante Agaath, die na het stelen van haar tasje überhaupt niet meer over straat durft. Als hetero vind ik, dat je in een vrij land best heftig mag tongzoenen op de diepvriesafdeling van de supermarkt. Ik doe het alleen niet, omdat ik een beetje rekening hou met de mensen om me heen. Als ik het zie gebeuren zou ik er zelf overigens hooguit om glimlachen.
Als ik op ons rustige eilandje rondwandel ontmoet ik nooit homo’s in Gay Pride-pakjes, geen geradicaliseerde moslims en ook geen in zwarte T-shirtjes geklede potenrammers. Ze zullen er ongetwijfeld wel zijn, of zich daarmee stiekem identificeren. Ze voelen zich echter ongetwijfeld geremd, omdat ze diep in hun binnenste weten, dat verdraagzaamheid in Dordrecht een groot goed is. We nemen elkaar de maat niet, maar respecteren elkaar. Houden zo
Kronkelaar
