“Stuurman aan wal”
Met enig tromgeroffel hebben een paar advocatenkantoren de afgelopen anderhalf jaar bekend gemaakt dat ze slachtoffers van het door DuPont uitgestoten PFOA willen gaan helpen. Omwonenden van de fabriek hebben jarenlang die nare stof binnen gekregen en mogelijk gezondheidsrisico’s gelopen of zijn daadwerkelijk ziek geworden. Deze schade is volgens de juristen wellicht om te zetten in klinkende munt. In Amerika zijn al miljoenen dollars uitgekeerd!
Vooropgesteld dat het kwalijk is dat duizenden omwonenden van een chemische fabriek 25 jaar aan PFOA, C8 zo u wilt, zijn blootgesteld, vraag ik me hardop af hoeveel kans van slagen een schadeclaim eigenlijk heeft. Ik heb me afgelopen weekend eens bij laten praten door wat vrienden met juridische kennis en die schatten de kans erg laag in. Kansloos, meende er zelfs één. Maar vroeg zich wel hard lachend af waarom hij zelf niet op het idee gekomen was.
Die ging me even te snel en dus legde hij het nog even uit. Bij één van die kantoren hadden zich volgens hem al meer dan 500 slachtoffers aangemeld, die elk honderd euro inschrijvingskosten betaald hebben. Reken maar uit, klonk het. Een ander gooide er een schepje bovenop. Hij kent letselschadeadvocaten die gratis werken. Althans, no cure no pay, oftewel die vragen een percentage als de claim door een rechter wordt toegewezen. Maar goed, bij zo’n grote, complexe zaak moet er wellicht heel veel voorwerk en onderzoek gedaan worden?
De juridische vriendenclub opperde dat dat kan worden toevertrouwd aan de stagiaires op kantoor. Daarna begonnen ze vragen te stellen aan mij. Of ik gegevens ken die aantonen dat er in de omgeving van DuPont meer mensen aan bepaalde kwalen lijden, of overleden zijn, dan gemiddeld? Dat er onomstotelijk verband is tussen die stof en bepaalde ziektes of dat mensen ook door bijvoorbeeld slechte leefgewoontes dezelfde kwaal konden oplopen?
Of dat PFOA in het bloed van die mensen van DuPont kwam, of ergens anders vandaan? Of het RIVM er nou al uit is wat eigenlijk de veilige norm van die stof is? Waar dat op gebaseerd is? Of eigenlijk niet de overheid aansprakelijk is, omdat die DuPont toch de vergunning gaf om het spul te lozen? Oh ja, en of ik besefte dat we hier niet in Amerika wonen. Heel veel vragen waar ze zelf trouwens ook maar één antwoord op wisten; schade claimen wordt een lange en zware klus.
Kronkelaar
