Het was vorige week een heuglijke dag voor Piet. Hij mocht voor het eerst stemmen. Maar het werd een k..dag voor hem, want hij werd bij het stemlokaal weggestuurd. Als je zelf niet kan lezen en dus hulp nodig hebt om het juiste vakje rood te maken, dan moet je maar iemand anders machtigen om je democratische plicht te vervullen. Piet, die al z’n moed verzameld had, verliet het stemlokaal met een mixed feeling van schaamte en teleurstelling. Zijn moeder, meegegaan om het rondje van zijn keuze aan te wijzen, was des duivels.
Piet stemde niet. Zoals veel van de anderhalf miljoen laaggeletterden in ons land. Tsja, waarom zou je een oplossing verzinnen voor mensen die niet of moeilijk kunnen lezen? Het zou de opkomst enorm ten goede komen, om maar wat te noemen. Piet kan niet lezen door een geestelijke beperking, daar is-ie mee geboren. Was hij blind ter wereld gekomen, dan had z’n moeder wél meegekund in het stemhokje. Zo staat het in de Kieswet. Maar heb je een beperking en ben je niet blind, dan mag je alleen het hokje ingeduwd worden.
Wellicht weet u het niet; maar veel van die anderhalf miljoen laaggeletterden schamen zich (onterecht) voor hun beperking. Ze willen niet als dom bekeken worden. Zijn ze trouwens meestal niet, Piet zeker niet! Anderhalf jaar geleden trok er in Gelderland eentje aan de bel. Zei op televisie: “Ik kan niet lezen, maar wil wel stemmen. Kan de Kieswet aangepast worden?” Hij werd in Den Haag door politieke partijen ontvangen. Onder een kop koffie werd hem beloofd; hier gaan we wat aan doen. Helaas, niet gebeurd.
Politici hebben hun bek vol over inclusiviteit, maar als het op daden aankomt, staat een enorme groep mensen tijdens verkiezingen buitenspel. Ik heb Piet geadviseerd de volgende keer een witte stok met rode strepen mee te nemen. Hij kon de humor maar matig waarderen. “Ik ga nooit meer”, klonk het nors. Alweer een jong mens die het vertrouwen in de politiek kwijt is. Als u nog een oprechte politicus kent, die echt iets voor de medemens met een beperking wil betekenen, schuif hem of haar dan dit stukkie onder de neus.

Thijs Blom