Ben Corino doet verslag vanuit de lokale en regionale politiek.

Afgelopen week hoorden wij het weer ‘Not in my backyard’. De bewoners van de Zuidendijk waren niet content met de verplaatsing van De Vrije Tuinder naar hun achtertuin. Hetzelfde geluid hoor-den we ook al toen het Leger des Heils een begeleid woonvoorziening voor een kleine groep van hun cliënten in Sterrenburg wilde openen. Een kleine groep buurtbewoners, niet representatief voor de buurt, hing spandoeken tegen de komst van de bewoners van het Leger des Heils in wo-ningen aan de Keplerweg en de Castorstraat. Verantwoordelijk wethouder Heijkoop sprak er schande van.

Sportpark
We herinneren ons nog het beschamende gekrakeel rondom het voetbalveld van OMC. Een enkele omwonende slaagde erin, door zoveel stampei te maken tegen het trainingsveld van de voetbal-vereniging waar volgens hem de hele buurt last van zou hebben, dat de club moest verhuizen. Toenmalig verantwoordelijk wethouder Reynvaan moest zich in allerlei bestuurlijke bochten wrin-gen om de boel te sussen. Waar zij maar ten dele in slaagde. Saillant detail, het sportpark was er eerder dan de later gebouwde huizen. Inclusief de heisa makende bewoner. Het zijn zo van die voorbeelden die zo nu en de kop opsteken. Iedereen gunt iedereen het beste maar voorzieningen niet in zijn of haar straat, not in my backyard.

Sociale tolerantie
De politiek moet er maar mee dealen. Tenslotte zijn de volksvertegenwoordigers er voor ieder-een. Net als de bestuurders van de stad, zo is de doorsnee redenering van de burger. Met andere woorden; het ligt op het bordje van de bestuurders en de gemeenteraad. Toch gaat dit niet hele-maal op. Begrip en tolerantie, sociale tolerantie, raakt iedereen. Wielwijk zit in de lift, wordt groener, meer diversiteit aan woningen, duurdere koopwoningen waardoor er op termijn een evenwichtiger samenstelling van bewoners wordt bereikt. Dit is geen vanzelfsprekendheid voor alle woonwijken. Hoe zouden de bewoners van de Hoven reageren wanneer het college en de ge-meenteraad zouden besluiten om in hun woonwijk ook sociale woningbouw te gaan plegen. Ik moet mij sterk vergissen maar waarschijnlijk zal hier niet enthousiast op gereageerd worden. Met een ‘Not in my backyard’- reactie schat ik zo in.

Krommunicatie
Het is niet zo dat zo’n reactie helemaal onbegrijpelijk is. Je kiest wanneer je er de mogelijkheden voor hebt voor een woonsituatie, een buurt. En niet voor de mogelijke veranderingen ervan. Be-woners willen bij mogelijke veranderingen hierin meegenomen worden. Dat begint bij goede communicatie door de gemeente. En daar schort het met enige regelmaat aan. In het geval van De Vrije Tuinder liep het niet goed. Iedereen, de volkstuinders en de gemeenteraad waren tevre-den. Maar niet de bewoners van de Zuidendijk. Die voelden zich overvallen door de locatieaanwij-zing. Zij zijn hun vrije landelijk uitzicht kwijt. De gemeente, aldus wethouder Stam, had het com-municatie mandaat om de buurtbewoners tijdig te informeren bij de volkstuinders vereniging neergelegd. En daar ging het mis. Een voorbeeld van krommunicatie. De Vrije Tuinder had veel aan het hoofd en informeerde de buurt te laat. Achteraf gezien hadden we dit beter in eigen hand kunnen houden, aldus Stam.

Achtertuin van de stad
In Dordrecht als groeigemeente staat de inwoners van de stad nog veel te wachten. Nieuwe inwo-ners moeten aangetrokken worden. Duurdere woningen zullen er worden gebouwd. Sociale wo-ningbouw laat zich moeilijk inpassen. Het loopt niet in de pas met de afbraak van de oude sociale woningbouw. En bouwen in de polders is voor het huidige college geen optie. Hoogbouw mogelijk wel. Toch voorzie ik dat er uiteindelijk toch in de achtertuin van de stad gebouwd zal gaan worden. De backyard protesten ten spijt.

Deze week in Studio de Witt
De hoofdgast die Ben Corino komende zaterdag ontvangt in de eerste twee uur van zijn radiopro-gramma Studio de Witt is Joyce Lith, Kunstdocent en Cultuurcoördinator bij Insula College havo/vwo. Een bevlogen kunstdocent die samen met haar collega’s en leerlingen een tijdsdocu-ment maakte over ‘Kunst in quarantaine’. De Dichter van Dienst die het tweede uur afsluit, is Kees Klok. In dat tweede uur ook aandacht voor de actualiteiten uit Dordrecht en de Drechtsteden. In uur drie de politieke gesprekken aan de Politieke Stamtafel.