DORDRECHT – Voor het tweede achtereenvolgende jaar veroverde het Ambachtse IFC woensdagavond de Dordt Centraal Jeugdbokaal. Een prestatie van formaat die maar weinig ploegen wisten neer te zetten in de lange en rijke historie van het regionale toernooi voor A-junioren. (Foto: Michel Sterrenberg)
Op het Dordtse Sportpark triomfeerden de Ambachters woensdagavond overtuigend over de A1-jeugd van het Dordtse Oranje Wit (2-5). Alleen in het allereerste half uur en het tweede kwartier van het tweede bedrijf zagen de weer rijkelijk toegestroomde toeschouwers een evenwichtig duel. In alle andere wedstrijdfases domineerde een slagvaardiger IFC, dat ook in spelopbouw en organisatie boven de opponent uitstak.
De Ambachtse aanvoerder Rens Idzenga mocht na afloop de bokaal in ontvangst nemen om er met zijn ploeggenoten enkele feestelijke rituele dansjes mee uit te voeren. Een blije Rens na afloop: “Het was al leuk dat we voor de tweede achtereenvolgende keer in de finale stonden. Vorig jaar wonnen we van Oranje Wit A2, nu van hun A1. Afgelopen zaterdag hadden we elkaar ook al ontmoet voor de competitie. Toen wonnen we met 3-1. Een prima voorproefje dus op vanavond. Ik vond ons de bovenliggende partij in deze finale. Vooral toen we na een half uur met 0-2 voor kwamen. Toen we na rust al snel op 0-4 kwamen, werden we inderdaad wat gemakzuchtig.” Oranje Wit buitte dat genadeloos uit met twee treffers van toernooi-topscorer Emerson Antonia (2-4), waardoor de wedstrijd onverwacht nieuw leven kreeg ingeblazen. IFC kreeg het toen even benauwd. “Gelukkig maakten wij snel de 2-5. Dat gaf ons weer rust, zodat we de wedstrijd kalm konden uitspelen”, vervolgde captain Rens op opgeluchte toon.
Zelf tekende Rens Idzenga op fraaie wijze voor de 0-4. “Het was mijn eerste goal in dit toernooi. Ik werd uitstekend aangespeeld, kwam alleen voor de keeper en kon die passeren. Maar toen ik hem naar de grond zag gaan, dacht ik ‘laat ik de bal maar stiften’. En dat lukte me mooi”, zo beschreef de triomferende aanvoerder na afloop de voor velen mooiste goal van de wedstrijd.
Oranje Wits talentvolle middenvelder Max Spruit beleefde niet z’n leukste avond. “Het was ook een van mijn mindere wedstrijden”, gaf hij na afloop onomwonden toe. Waar vaak een dominante rol voor hem was weggelegd moest hij zich voortdurend schikken naar de tegenstander. “We begonnen goed maar bleken niet scherp genoeg. We hebben ons een beetje laten overdonderen. Toen we van 0-4 achter op 2-4 kwamen kwam er bij ons weer wat leven in de brouwerij. Maar toen IFC 2-5 maakte zakte het bij ons ineen, was het gebeurd”.
Het eerste half uur kenmerkte zich door redelijke mogelijkheden over en weer. Al snel bleek IFC verzorgder te opereren. De Dordtse acties smoorden vaak in een te laag tempo en te weinig slagvaardigheid. Bij het Ambachtse spitsenduo Berkay Tuni en Mohamed Bannasri ontbrak dat niet. De laatste tikte na een half uur de 0-1 binnen. Kort voor rust verhoogde Dimitri Stolk de marge naar 0-2.
In het tweede bedrijf mislukte de verwachte stormloop van Oranje Wit. Bannasri (strafschop) en aanvoerder Rens Idzenga met een fraaie stift brachten IFC binnen een kwartier op 0-4. Gemakzucht aan Ambachtse zijde bezorgde Oranje Wit enkele prima kansen én twee goed uitgespeelde goals van toernooischutter Emerson Antonia (2-4). Het bracht weer hoop én energie bij de Dordtse ploeg en lichte ongerustheid en onzekerheid bij IFC. Het leidde tot een klassiek gevecht tussen een alles op de aansluitingstreffer gooiende ploeg en een op de counter loerende tegenstander. Met een prachtig curvend afstandsschot liet Tim Fok de balans naar Ambachtse zijde doorslaan (2-5). Andermaal belandde de Jeugdbokaal in de prijenkast van IFC.
Ook bij het goed en probleemloos leidende arbitrale kwartet onder aanvoering van scheidsrechter Justin de Vlaming heerste na afloop tevredenheid. “Het is altijd lekker als je twee keer voordeel geeft en dat dan uit die situaties twee doelpunten ontstaan”, beschreef Justin de begrijpelijke arbitrale euforie.
(Verslag: Fred van Dongen)
