DORDRECHT – Ben Corino doet wekelijks voor Dordt Centraal verslag vanuit de lokale en regionale politiek. Deze week over de Spuiboulevard, die ruim een halve eeuw na de vorige metamorfose ingehaald blijkt door de tijd en ontwikkelingen.<\/b><\/p>\n
Het DDR-achtige aanzicht van de Spuiboulevard verdwijnt stap voor stap onder de slopershamer. Treurig? Ach welnee, het geheel was een product van een bestuurlijke ingeving, gekoppeld aan de waan van de tijd. Zeg maar gerust een proeve van bekwaam megalomaan denken. Een Spuiboulevard lopend tot ergens aan de Noordendijk en alles wat op de route ernaartoe liep, lag of stond, zou gedempt of gesloopt worden. In Rotterdam werd het stadscentrum gebombardeerd, in Dordrecht werd er in de jaren vijftig en zestig vrijwillig en onherstelbaar gesloopt. En een boulevard gecre\u00eberd die deed denken aan een bestuurlijke Boulevard of Broken Dreams. Kortom, een boulevard zonder enige allure die meer had van een vlag op een strontschuit.<\/p>\n
Bestuurlijk vandalisme<\/strong><\/p>\n De stedenbouwkundigen en gemeenteraad van de jaren vijftig vonden dat het autoverkeer alle ruimte moest krijgen door de historische binnenstad, want dit was nodig om de stad economisch goed laten functioneren. In 1962 werd het saneringsplan voor de Dordtse binnenstad door de gemeenteraad goedgekeurd en werd er begonnen met de rigoureuze afbraak van delen van de binnenstad. Door de tijdsbril van nu gekeken mag je het bestuurlijk vandalisme noemen. Maar de auto was de heilige koe en diende alle ruimte te krijgen. Daarom vond men dat Spuiboulevard moest uitgroeien tot een grote rondweg tussen de grens van de historische stad en de 19e eeuwse schil. De grote afbraak kon in 1962 gaan beginnen met instemming van de gemeenteraad.<\/p>\n GEB<\/strong><\/p>\n Aan de toenmalige nieuwe burgemeester Van der Lee is het te danken dat begin jaren zeventig de sloopwoede en kaalslag in de binnenstad een halt werd toegeroepen. Jaren heeft de stad nodig gehad om weer enigszins toonbaar te worden, zoals wij haar nu kennen. Overigens hebben we het huidige Stadskantoor ook te danken aan dezelfde Van der Lee. Eigenlijk was het de bedoeling dat dit gebouw het nieuwe kantoor van het Gemeentelijk Energie Bedrijf (GEB) zou gaan worden. Maar in Dordrecht werd er al pakweg vijfentwintig jaar besluiteloos vergaderd over een nieuw gemeentehuis. Tot een besluit kwam men maar niet. Wederom was het Van der Lee die de knoop doorhakte: het GEB-gebouw zou het Stadskantoor worden. Einde aan de oeverloze discussies.<\/p>\n\n\t\t