DORDRECHT – Teekengenootschap Pictura bestaat 250 jaar en is nog springlevend. Dit feestjaar leest u wekelijks op deze plek over Picturianen van vroeger en nu en hun sporen in de stad en daarbuiten.<\/strong><\/p>\n Wat Blijft Komt Nooit Terug<\/strong><\/p>\n Op tal van plaatsen in Nederland kom je \u2018straatgedichten\u2019 tegen: op gevels, stoeptegels en kademuren maar ook in lichtreclames en op vuilnisauto\u2019s. Ook zonder een dichtbundel open te slaan, kun je po\u00ebzie consumeren. Onderzoek toonde aan dat een straatgedicht voor de meeste Nederlanders de manier is waarop ze in aanraking komen met po\u00ebzie. Het wordt ook gewaardeerd, want bijna de helft wil daarna meer po\u00ebzie lezen. Ook in Dordrecht kom je gedichten tegen op straat, al is de stad karig bedeeld. Begin dit jaar waren het er ineens veel meer, toen ze tijdens de Po\u00ebzieweek op tientallen ramen verschenen. Met het wassen van de ramen zijn ze helaas weer uitgewist.<\/p>\n Eerder was deze rubriek gewijd aan die ene bekende Dordtse dichter Cees Buddingh\u2019. Nu aandacht voor die andere: Jan Eijkelboom (1926-2008), die bekendstaat om zijn toegankelijke melancholische po\u00ebzie. Op het Damiatebolwerk is in de kademuur een van zijn bekendste dichtregels gegraveerd: Wat Blijft Komt Nooit Terug. Woorden vol weemoed over dingen van vroeger die je bij blijven, maar niet vast kunt houden en nooit meer terughalen. Op de tegelwanden van de tunnel in de Laan der Verenigde Naties lees je in het voorbijrijden: Hier baant de laan zich onder \u2018t spoor een weg. Ook in het hek tussen de weg en het fietspad zijn dichtregels verwerkt. Op de muur van het Dordrechts Museum staat een prachtig gedicht, ge\u00efnspireerd op de museumtuin. Over zijn eigen verslaving dichtte hij \u2018Koning Alcohol\u2019: \u2018Ik drink me elke dag weer dood\/ en sta als Lazarus weer op\/ met nog een graflucht om me heen\u2019.<\/p>\n Hij had een werkruimte bij Pictura, zijn \u2018monnikenverblijf\u2019. Het leek wel een cel met een raam op drie meter hoogte, waardoor hij nog net de lucht kon zien boven \u2018zijn\u2019 stad, die hem benoemde tot stadsdichter voor het leven.<\/p>\n\n\t\t