Nooit eerder zag ik twee keer achter elkaar zo’n verbouwereerd gezicht als afgelopen weekend. Voor een klusje moest ik wat schroeven scoren, dus toog ik op m’n kersverse e-bike met hoge snelheid richting bouwmarkt. Bij de kassa stond een rij, maar bij de balie, waar je ook kan afrekenen, maar één man. Hij zette een doosje op de balie en pinde een bedrag. Het meisje achter de balie groette hem vriendelijk “Tot ziens, meneer!” De man reageerde alsof-ie door een adder gebeten werd. “Meneer! Meneer?”, riep hij, stapte achteruit en duwde zijn borstkas vooruit. “Hoezo, meneer?” Met twee bulten op borsthoogte moest het meisje iets duidelijk gemaakt worden.
“Oh, sorry”, mompelde ze. “Ik dacht dat u…“ Verder kwam ze niet. “Je moet eens nadenken voor je wat zegt. Wel eens gehoord van genderneutraliteit? Dat meneer en mevrouw is niet meer van deze tijd, jongedame!” En weg was de man. Pardon, vrouw. Of? Nou ja, wat was het nou? Het meisje keek me verbijsterd aan. “Ik ben gewoon meneer hoor”, zei ik semi-grappig. “Jeetje, wat moet je dan zeggen als je geen meneer of mevrouw meer mag zeggen”, vroeg ze niet echt op antwoord rekenend. “Dag, persoon?”, opperde ze, om er aan toe te voegen; “Dat klinkt toch niet?”
Tsja, de genderneutrale samenleving dient zich aan. Het onderscheid tussen mannen en vrouwen mag niet meer gemaakt worden, zo begrijp ik. Onwillekeurig moest ik terugdenken aan oud-collega Geurt die ontslag nam, omdat hij een heel nieuw leven ging beginnen als Monica. Jarenlang was hij doordeweeks man en in het weekend en op vakantie vrouw. Kijk je ook wel even van op, maar ik belde hem, sorry, haar, toch op om te zeggen dat ik ontslag onnodig vond. “Gewoon maandagmorgen binnen wandelen en zeggen; dit ben ik echt.” Monica waardeerde het wel, maar haar besluit stond vast.
Het meisje van de bouwmarkt keek me wat hulpeloos aan tot een norse stem aan de andere kant van de balie klonk. Of hij geholpen kon worden. “Oh ja hoor. Goedemiddag!” Het bleek een echte kakker: “Met twee woorden spreken is er ook al niet meer bij.” Het meisje keek nu alsof haar wereld definitief was ingestort. Nee, dit verzin je niet. Ik kon mijn lach amper bedwingen, maar sprak de kakker aan: ”Deze bouwmarkt begroet mensen genderneutraal.” Hij keek me met een vies gezicht aan. “Wie verzint deze onzin? Vind u dit normaal?” Met mijn strakst denkbare smoelwerk antwoordde ik: “Ik? Ik ben eh…neutraal, meneer. Of bent u een mevrouw?” Boos beende de kakker weg.
Thijs Blom.
