Eerlijk gezegd keek ik er nogal raar van op dat drie kerken de komende winter géén diensten houden om te voorkomen dat de energierekening onbetaalbaar wordt. Natuurlijk is een extra bedrag van anderhalve ton niet op te hoesten, maar het gaat mij niet om geld. Ik vraag me af of een kerk überhaupt verwarmd moet worden. Toen ik de mededeling zag, gingen mijn gedachten terug naar eind 1989, toen ik als jonge radioverslaggever een reportage maakte in de Grote Kerk.
Het nationaal brandweermannenkoor trad daar op met de wereldberoemde Russische zanger Ivan Rebrov. Ik herinner me twee dingen; het was erg koud in de kerk en de accuutjes van mijn cassetterecorder liepen zo snel leeg dat ik vreesde om het slot van het concert niet meer te kunnen opnemen. “Je moet ook geen oplaadbare batterijen gebruiken. Onbetrouwbare ondingen”, spraken oudere collega’s mij destijds vermanend toe. Het is overigens goed gekomen, zowel met de repo als de batterijen.
Ook mocht ik destijds een Kerstdienst bijwonen in een bomvolle kerk. Ik weet niet meer zo goed welke, maar het was er ook ijskoud. Wellicht was het – net als de Grote Kerk – een protestants gebedshuis. Die gedachte kwam bij me op toen ik besefte dat de kerken die tijdelijk sluiten van rooms-katholieke signatuur zijn. Zouden protestantse kerkgangers beter bestand zijn tegen de kou dan katholieken? Dat kan niet waar zijn! Welk geloof je ook aanhangt – voor mijn part zelfs géén geloof – tegen kou kan je je toch kleden?
Die Russische zanger gaf toen al het goede voorbeeld met een bontjas, bontmuts en bontlaarzen. OK, bont is niet van deze tijd, maar u snapt ‘m. Eigenlijk vond – en vind – ik het helemaal niet gek dat het in de winter koud is in een kerk. Het zijn nou niet bepaald gebouwen met energielabel A. Volgens mij stook je ze nooit echt warm. Niet aan beginnen, zou ik zeggen. Maar de deur op slot gaat wel wat ver. Gelukkig kunnen de vaste bezoekers van deze kerken wel elders terecht. Ik stel voor dat we met z’n allen bidden voor een lagere energierekening.
Thijs.
