Caty Kroon doet in Dordt Centraal geregeld verslag van een rechtszaak die recent op de rol stond bij de Rechtbank in Dordrecht.

‘Als ik dat zou doen, dan was mijn schuld verrekend’

Dordtenaar Kees S.* (50) kent de weg in het gerechtsgebouw, hij is er meerdere keren als verdachte verschenen. Vandaag wil de politierechter het met hem hebben over drie nieuwe feiten.

Niemand was verbaasder dan Kees zelf toen hij met zijn boodschappen winkelcentrum Sterrenburg verliet en in de kraag werd gegrepen. “Het is een verhaal apart, ze zeiden dat ik een fiets had gestolen, maar dat is niet waar”, zegt Kees die vaak ‘het is een verhaal apart’ als stopwoorden gebruikt. “Het is een verhaal apart, want toen ik aankwam bij het winkelcentrum zag ik die fiets staan. Hij was van iemand met wie ik onenigheid had. Ik wilde hem te pakken nemen en heb de fiets achter de struiken neergezet.” “Dat zal nog best lastig zijn geweest”, vermoedt de politierechter. “Een elektrische fiets til je niet gemakkelijk zo hoog op en zeker niet als hij ook nog op slot staat.” Volgens Kees, die nu voorzichter werd in zijn bewoordingen, viel dat wel mee. Hij had de fiets gewoon een stukje verderop neergezet. Sterker, hij had de politie zelfs gedienstig aangewezen waar de fiets stond. “Toen we bij de struiken kwamen, stond er een groepje jonge gasten en ik dacht: die hebben er vast wat mee te maken” De politierechter houdt Kees voor dat de bewakingscamera alles heeft opgenomen, ook zijn gemorrel aan het cijferslot waardoor het opensprong. Kees denkt even na en geeft dan toe: “Dat is waar, nu weet ik het weer.”

Het andere feit, de diefstal van de scooter, kan Kees zich beter herinneren. “Het is een verhaal apart. Ik moest een vriend vijftig euro terugbetalen. Hij vroeg me een klusje te doen; een scooter verplaatsen vanaf de schuur naar de hoek van de straat. Om de hoek stond iemand anders die de scooter meenam. Als ik dat zou doen, dan was mijn schuld verrekend.”

En de mishandeling? “Het is een verhaal apart. Ik was bij mijn vriend in het huis van zijn moeder. Zijn ouders zijn uit elkaar, die moeder is opgenomen en komt niet meer thuis. Zijn vader kwam wat spullen halen en toen er ruzie uitbrak werd ik van achteren vastgegrepen, botste tegen die vader en nam hem mee in mijn val. Maar ik heb hem niet mishandeld.”
De officier van justitie vraagt hoe het kan dat de keel van de vader is dichtgeknepen en hij tegen de borst is gestompt. Dat moet toch wel een worsteling zijn geweest? Kees antwoordt dat het een verhaal apart is.

Als even later de politierechter genoeg heeft gehoord en uitspraak doet, krijgt Kees te horen dat hij een taakstraf en reclasseringstoezicht krijgt en een vergoeding moet betalen voor de gestolen fiets. De zitting is gesloten, maar niet voor Kees. “Mag ik nog wat zeggen? Het is een verhaal apart…”

* Gefingeerde naam