De woningnood neemt een alsmaar zorglijker omvang aan. Het gros van de beschikbaar komende koop- en huurwoningen is voor veel mensen simpelweg onbetaalbaar en zo sta je in Dordrecht zomaar acht jaar op een wachtlijst voor je een sociale huurwoning krijgt aangeboden. Of je moet een mazzeltje hebben bij een verloting. Kan het nog erger? Ja, het kan altijd erger. Tientallen woonwagenbewoners in Dordrecht wachten al véél langer op een standplaats. In de afgelopen twintig jaar kwam er in deze stad niet één plekkie bij. (Foto: Stolk Fotografie)
Al jaren wordt gesproken over vijf nieuwe stekjes, maar ook dat dertien standplaatsen moeten verdwijnen voor het Maasterras. In de Dordtse gemeenteraad spraken ze gisteravond weer eens over de woningnood van deze doelgroep. Op het moment dat ik dit schrijf weet ik niet wat er gezegd is, maar de afloop van de hele discussie (na een rituele dans en een afsluitend raadsdebat) staat voor mij al vast. Per saldo gaat er in Dordt geen enkele plek bijkomen. Nooit meer. Of ik in een glazen bol kan kijken? Nee. Of ik weet dat de gemeente een verplichting heeft jegens deze inwoners? Ja.
Ons nationaal College voor de Rechten van de Mens en het Europees Hof voor de Rechten van de Mensen spraken uit dat overheden (dus ook de gemeente Dordrecht) het aantal standplaatsen voor woonwagenbewoners moeten uitbreiden als er te weinig zijn. En dat is dus al meer dan twintig jaar het geval. Om die reden braken lokale politici (van VSP en Fractie Van Waardhuizen) vorig jaar al een lans voor de wanhopig geworden jonge woonwagenbewoners, die voor een plek nu moeten wachten tot hun (groot)ouders overlijden. En dan maar moeten hopen dat de gemeente die standplaats aan hen toewijst…
Er wordt woonwagenbewoners groot onrecht aangedaan, maar ook de sympathieke lokale politici dragen geen oplossing aan. Ze vinden dat burgemeester en wethouders dat moeten doen. Die hebben in september al aangegeven dat de bouwruimte in deze stad schaars is. Besef dat op het oppervlak van één woonwagenstandplaats drie sociale woningen gebouwd kunnen worden en de aanleg van één standplaats bijna een kwart miljoen euro kost en u kunt zelf wel raden wat de uitkomst is van de stelling ‘bouwen voor de ene doelgroep gaat ten koste van een andere’.
Thijs
