Het heeft even geduurd, maar de zomer heeft zich dan echt aangediend. Tijd voor een frisse duik, dacht ik, maar dat schijnt geen goed idee te zijn. Vrijwel bij mij om de hoek ligt het Wantij, waar zwemmen vanwege de sterke stroming ontraden wordt. Een steenworp verder ligt De Paddenstoel, maar voor dat spartelbadje ben ik te oud. Een paar kilometer de andere kant op kan ik volgens het waterschap weer veilig zwemplas De Merwelanden in, maar achterdochtige actievoerders zeggen dat er nog steeds teveel PFAS in zit. Een ritje naar de kust dan? Of is die Noordzee ook…? Ach, laat maar. (Foto: Stolk Fotografie)
Veroordeeld tot huis en tuin ervaar ik dat de in de media zo gehate komkommertijd in tegenstelling tot de zomer nog niet echt is aangebroken. In Engeland lijkt een soort van burgeroorlog uitgebroken en maken hordes barbaren onder het mom van actievoeren tegen illegale en criminele immigranten jacht op asielzoekers en steken hun verblijfscentra in brand. Het doet me denken aan de Kristallnacht en laten we hopen dat het straks niet verder gaat zoals na 1938. Er heerst hoogspanning in het Midden-Oosten, de verkiezingskoorts in de VS loopt op, de aandelenbeurzen zijn ingestort uit angst voor een recessie.
Ik weet niet wat u er allemaal van heeft meegekregen en wat u boeit, maar in Frankrijk is een vierjaarlijks sportfeest aan de gang en de dagelijkse tv-uitzendingen bieden een heerlijke afleiding. Het duurt tot en met zondag, dus ga er gerust nog even voor zitten. Jammer dat een open riool, ook wel bekend als de Seine, gebruikt wordt om atleten topsport in de laten bedrijven en erg jammer dat media akelige hypes creëren. Zoals over de beachvolleyballer die een celstraf uitzat voor ontucht en als kinderverkrachter van de Spelen verjaagd zou moeten worden. Net als die Algerijnse bokster die te mannelijk zou zijn.
Alle ellende verdwijnt gelukkig acuut uit mijn hoofd als ik de ene roeiboot op een paar centimeter zie verliezen en de ander juist winnen, atlete Femke Bol een onvergetelijk inhaalrace zie lopen, de wereldwijde commentaren daarop een dag later terug hoor, de 3×3 basketballers in de laatste seconde goud zie winnen. Eigenlijk is het genieten van elke medaille, maar ook van verliezers. Zonder hen geen winnaar immers. En ik ben nu een tikkeltje nationalistisch. Mag dat eigenlijk nog wel? Vergeeft u mij en laten we er samen nog even van genieten.
Thijs
