Trouwe lezers weten dat het mij jarenlang geïrriteerd heeft hoe Dordrecht zich steeds liet gijzelen door marktkooplieden die zich bij elk voorstel om de kramen te verplaatsen zo flexibel toonden als een deur. Mijn vreugde over het besluit van de gemeenteraad om de markt te verplaatsen richting Bagijnhof was groot. Eindelijk krijgen we een echt stadsplein! Althans, ik ga er vanuit dat de gemeente de plannen doorzet; dus meer terrassen, meer groen en in het weekend ruimte voor evenementen. Ik kan niet wachten… ( Archieffoto: Stolk Fotografie )
De verplaatsing van de markt is één van de belangrijke maatregelen in het beleid om te komen tot een – met name door de VVD – zo vurig gewenste levendige binnenstad. De eigen wethouder, Maarten Burggraaf, heeft het voor elkaar gekregen. Nog dit najaar moet het gebeuren. Of toch niet? Enkele kooplui en winkeliers rondom het plein willen de markt nu toch op het Statenplein houden. Ze beweren dat 80 tot 90 procent van hen dit wil. Daar komen ze dan lekker vlot mee, want het besluit van de gemeenteraad is een jaar geleden genomen.
Het doet me een beetje denken aan stadgenoten die boos reageren als de straat voor hun woning wordt opengebroken. Ze roepen van niks te weten terwijl ze dat op allerlei manieren wel degelijk konden weten, bijvoorbeeld via deze gratis huis-aan-huis krant of door die informatiebrief wél open te maken en te lezen. Even bedacht ik me; die wethouder heeft over die markt toch niet net zo beroerd gecommuniceerd als dat hij dat al jaren doet met bewoners van de Weeskinderendijk, die ondergeschikt gemaakt zijn aan het megalomane plannetje Maasterras?
Nee, de beste man heeft in aanloop naar het raadsbesluit netjes overleg gevoerd met vertegenwoordigers van markt en middenstand. Als hun achterban zich nu plots niet door deze bestuurders vertegenwoordigd voelt, moeten ze anderen kiezen. De verplaatsing van de markt moet doorgaan. En snel graag. Of ik een hekel heb aan ambulante kooplui? Welnee, ik ga er in het weekend dolgraag naar toe. Zak kibbeling, paar kippenpoten, wat fruit en bij Floor een doos sigaren en een praatje pot. Als ze straks een straatje verder staan blijf ik dat gewoon doen.
Thijs
