DORDRECHT – Wereldkampioen worden aan de andere kant van onze aardbol is niet voor iedereen vaste prik. Toch kreeg de Dordtse Gabriëlle de Vries het voor elkaar. Niet met voetbal, hockey, tennis of een andere bekende sport, maar met Obstacle Course Racing. Een in Nederland vrij onbekende, maar behoorlijk intensieve sport. (Foto: Stolk Fotografie)
Een parcours van 300 tot 500 meter rennend afleggen, terwijl je onderweg te maken krijgt met verschillende hindernissen. Dat is hoe de sport Obstacle Course Racing (OCR) in elkaar steekt. In elk land kan het parcours weer anders zijn, kan de lengte van het parcours verschillen, is de ondergrond anders en moet je zelfs met temperaturen – die onder het vriespunt kunnen zijn – soms door het water zwemmen. Een sport die behoorlijk wat vraagt, zowel fysiek als mentaal. De Dordtse Gabriëlle de Vries geniet ervan.
Bij OCR-toernooien in binnen- en buitenland is Gabriëlle de Vries een vast gezicht. Toernooien mist ze zelden. En dat terwijl het allesbehalve een gemakkelijke sport is. “Het hardlopen zelf is al intensief als je het op hoog tempo doet. Met die hoge hartslag moet je eigenlijk zo snel mogelijk de hindernis in. De hindernis heeft altijd regels hoe je hem moet nemen. Je hebt maar één poging en die moet gelijk goed zijn. Als je eruit valt dan wordt je bandje geknipt. Je hebt drie bandjes, waarvan je er met minimaal één bij het finishgebied moet komen. De andere twee kun je dan nog terugverdienen met een penaltyloop. Dat bestaat vaak uit een zwaargewicht een stuk tillen.” Iets waar ook De Vries wel eens mee te maken krijgt.
Verschillende hindernissen per land In een recent toernooi in Portugal overkwam het de topsportster. De reden? Omdat de hindernissen in Portugal totaal anders zijn dan in Nederland. “In elk land krijg je te maken met verschillende hindernissen. Zo is die in Portugal bijvoorbeeld weer heel anders dan die in Zweden. Vaak is het ook in het voordeel van het thuisland, omdat daar op andere manieren wordt getraind bijvoorbeeld.”
Ook landen als België, Italië en zelfs Costa Rica kwamen voorbij in de OCR-carrière van de Dordtse. In Costa Rica bereikte De Vries iets heel bijzonders. Met het Nederlandse vrouwenteam werd ze wereldkampioen.
Wereldkampioen “Ik had geluk om in het vrouwenteam terecht te komen. Naar Costa Rica gingen weinig Nederlanders, omdat het een hele verre en dure reis is. Zodoende werd ik gevraagd voor het vrouwenteam, zodat er toch nog een vrouwenteam was”, zegt de bescheiden De Vries. Trots dat ze onderdeel mocht zijn van het Nederlandse team is ze natuurlijk wel, maar dat ze de wereldtitel zouden gaan pakken was tegen alle verwachtingen in. “Ik was vol ongeloof. We hadden niet verwacht dat het zou lukken om überhaupt een podium te halen, laat staan eerste worden.”
Een podium behalen betekent ook dat er een podium is opgebouwd. We kennen het wel, al die keren dat Max Verstappen op een podium stond, of Ireen Wüst die heel het land weer trots maakte op de Olympische spelen. Die beelden, dat is precies hoe het op het WK in Costa Rica ook ging voor Gabriëlle de Vries en haar teamgenoten Quinie Verhijen en Ninthe Roosenbrand. Ook hier werd het Wilhelmus afgespeeld en zongen de dames het volmondig mee, ondanks dat het voor Gabriëlle toch een beetje ongemakkelijk aanvoelde. “Het was wel heel apart om dat ineens mee te zingen. Ergens voel je je dan wel ongemakkelijk, want iedereen kijkt dan en je staat vol in de spotlights.”
Uitlaatklep Want voor Gabriëlle is Obstacle Course Racing meer dan alleen een sport. Het is een uitlaatklep. In een druk leven, waarin de 29-jarige Dordtse ook in de zorg werkt, geeft het haar een mentale en fysieke boost. Ook heeft ze zich ontwikkeld op persoonlijk vlak. Op haar 23e begon ze met OCR, iets waar ze na zes jaar nog altijd geen spijt van heeft. “Ik was vroeger heel erg onzeker en deze sport heeft me een stuk zekerder gemaakt.” Halverwege september kwam Gabriëlle de Vries weer uit op een WK. Ditmaal in het Zweedse Göteborg. Op de short course eindigde ze zevende, op de standard course behaalde ze een vijfde plaats.
