Ik doe helemaal niks. Dat ga ik een tijdje volhouden. De komende maanden, zeker tot de zomer van volgend jaar, doe ik helemaal niks. Ja, kijken en luisteren, maar niet mee bemoeien. Of zeggen dat het goed is. Of zeggen dat het allemaal verkeerd gaat. Ze zoeken het maar uit. Ze doen maar. Zolang ze mij maar niet nodig hebben. Ik kijk naar de veranderingen in de stad. Lege winkels die weer vollopen met producten en klanten. Ondernemers die ik niet hoor, maar wel zie sjouwen met toonbanken, potten verf en raambiljetten. Verhuurders die netjes op de winkelruit schrijven dat je voor een vriendenprijsje kan gaan ondernemen. Nieuwe plaatsen om kaas te proeven (bij de versmarkt in de Vriesestraat), of overhemden te kopen (tegenover Halfords). Menco Visagie zit sinds kort op de Voorstraat-West, schuin tegenover Bahlmann. Een jonge kerel, verkoopt goede producten, zit vol met eigentijdse initiatieven. Behalve voor cadeautjes heb ik daar weinig te zoeken, maar ik kijk wel altijd naar binnen. ’s Avonds is Menco vaak nog bezig met het geven van workshops. Twee, vier, zes klanten die hij laat zien hoe er gewerkt kan worden met poeders, mascara en andere materialen voor een mooie make-up. Wat ik lastig vind, is dat ik niet op de winkeldeur kan lezen wanneer Menco zijn winkel opent en sluit. Leuk vind ik daarna weer dat ik die informatie wel kan lezen op de Facebook-pagina van Menco Visagie.
Trouwens, dat hele gedoe van Facebook, dat werkt wel. Delicees, Zusjes, Van Driel Schoenen, Nobel’s Brood, Kapsalon Rob Gerritsen, Marianne Louter, Ze zijn allemaal te vinden op Facebook. De laatste nieuwtjes kun je er lezen. Of soms niet. Dan zijn de laatste nieuwtjes van voor de zomer. Toch blijft Facebook handig om te gebruiken. Terwijl je niet in de winkel staat, word je op de hoogte gehouden van alles wat er gebeurt. Bahlmann laat met foto’s zien wat er allemaal nieuw is voor het winterseizoen. Bij Delicees kan ik meegenieten van de laatste culinaire recensies. Nobel’s Brood vraagt aan ons welke regionale producten wij graag bij hen in de winkel willen vinden. Ik doe helemaal niks en toch kom ik een hoop te weten. Ik zie welke vriendjes en vriendinnetjes van mij overal naar toe gaan. Wie zit er bij Beatnik op de Voorstraat-Noord? Hoe is het nieuwe Nationaal Medisch Museum op het Stadhuisplein? Wie eet er bij de Grote Griek? Wie is fan van La Place in de V&D? Wie koopt haar boeken bij Vos & van der Leer? Ik hoef al die bekenden niet meer bij de kassa tegen te komen. Ik zie het wel op Facebook. Alle winkels hebben nu een extra etalage gekregen. Zonder dat ik mijn neus tegen de winkelruit hoef te drukken, weet ik alles. Ik hoef er zelfs mijn huis niet voor uit. Maar, dat doe ik wel, want het blijft spannend op straat.
Bert van de Water.
