Zal het ooit nog wat worden met Papendrecht? Ik heb het me vaak afgevraagd, als er weer eens iets in het erwtenpellersdorp gebeurde dat mijn wenkbrauwen deed fronsen. Met name de lokale politiek vormt al vele jaren een dankbare bron voor menig columnist. De raadzaal van het plaatselijk gemeentehuis doopte ik ooit tot Pape City Theatre. Dat was nog in die goeie oude tijd dat er 20 jaar discussie nodig was om een besluit te kunnen nemen over een nieuw theater. Het schonk ook inspiratie aan politici in andere Drechtsteden.
Zwijndrecht en Hendrik-Ido-Ambacht gaan althans met hun zwembaddiscussie, die rondom 19 maart ongetwijfeld weer oplaait, wellicht nog een poging doen om dit regionaal record te breken. In Papendrecht werd het geneuzel aan z’n eind geholpen door burgers. Vergeeft u mij het woord, maar in gemeenteraden worden inwoners burgers genoemd. En als gewone stervelingen zich met ideeën of handtekeningenlijstjes in een discussie mengen, dan worden ze bijna net zo serieus genomen als normaal eens in de vier jaar het geval is.
Slimme bestuurders vragen inwoners gewoon om raad, of, zo u wenst, betrekken sluwe bestuurders ze in het complot. Bijkomende complicatie kan wel zijn dat als je mensen ergens om vraagt, dat je er dan ook wat mee moet doen. In Zwijndrecht zitten ze daardoor in hun maag met wat schilderijtjes en in Dordrecht ligt een plannetje onder vuur, om een eind te maken aan de onveilige verkeerssituatie voor fietsers op de rotonde Groene Zoom. Zelfverklaarde deskundigen vinden de gekozen oplossing plots te duur.
Het leven van een lokaal politicus gaat niet over rozen, begrijpt u wel. Verzin je het zelf, dan luister je niet naar de burgers. Verzinnen de burgers het, zie er dan nog maar eens onderuit te komen. En ga je er tussenin zitten, door uit de aangedragen ideetjes de beste te kiezen, dan krijg je achteraf ook al gedoe. Voor het gemak zwijg ik dan maar over de boze ambtenaren, die zich door de politiek miskend voelen als hun deskundige inbreng voor een keertje niet gevraagd wordt…
Tot zover de beschouwingen. En dan nu snel terug naar Papendrecht. Want dáár is een kwartje gevallen. En hard ook. Meneer Richard, de wethouder, sprak het uit. Het is heel goed bevallen dat burgers werden gevraagd ideeën aan te dragen voor de nieuwe inrichting van het dorpsplein. De gemeenteraad knikte unaniem instemmend. Er is zelfs een inwoner geweest die opperde om het beeld van Aaichie midden op de nieuwe Markt te zetten. Toen ik dat las wist ik het zeker; het komt helemaal goed met Papendrecht.
Kronkelaar.
