Je verstaat er geen bal van en omdat ze andere letters gebruiken, heb je ook niks aan begeleidende teksten op het Griekse journaal. De oude Ioannis en z’n vrienden kijken vrijwel elke avond, op het terras van de taverne naast ons appartement. Uit hun lichaamstaal maak ik op wat ze er van vinden. Vrijwel dagelijks zie ik ze het hoofd schudden als er beelden te zien zijn van wat zich afspeelt op de Griekse eilanden, duizenden kilometers verderop.
Hier in Parga, in het noordwestelijk deel van het vasteland, zijn bootjes vooral leuk. De meeste zijn watertaxi’s die passen bij mijn vakantiegevoel. De bootjes op het Griekse televisienieuws zijn helemaal niet leuk. Ze vormen slechts schakeltjes in een vlucht van het door oorlog geteisterde Syrië naar Europa. Griekenland is ondanks herhaalde strubbelingen nog steeds lid van ‘ons’ Europa, maar voor de vluchtelingen slechts een tussenstop.
Onder het genot van een ouzo met een glas water vertelde Ioannis me dit weekend dat de situatie op de Dodekanesos eigenlijk al maanden onhoudbaar is. Voor mijn vakantie zag ik op de Nederlandse televisie ook zorgwekkende beelden van duizenden vluchtelingen op het eiland Kos, vertelde ik aan de oude Griekse mannen. Ze waren blij dat dit nieuws dus al tot in het verre Nederland was doorgedrongen, maar voegden daar meteen prangende vragen aan toe.
Wat doet Nederland voor die vluchtelingen? En voor de Grieken op die eilanden, die totaal niet zijn ingesteld op de komst van honderden mensen per dag? Of ik wel wist dat het ook door hen verfoeide Athene niks doet voor die vluchtelingen? En als Athene dat al zou willen, daarvoor helemaal geen geld is. “Of ze moeten de rest van ons pensioentje ook nog afpakken”, merkte Ioannis op. Ik moest ruiterlijk erkennen dat Europa ook in dit opzicht geen zegen is voor de Grieken.
Geluk bij dit aanhoudende ongeluk voor hen is dat de vluchtelingen ‘alleen maar’ op doorreis zijn. Velen te voet. Op de Griekse tv vertellen ze ook waar ze naar toe willen. Een vriend van Ioannis stoot me althans aan en zegt in het Engels, wijzend naar het scherm, “Ze komen er aan! Zijn jullie er klaar voor?” Volgens de mannen aan het tafeltje zijn het er 1500 tot 2000 per dag. En het houdt niet op. Volgens mij hebben niet alleen de Grieken een probleem.
Kronkelaar.
