“Stuurman aan wal”
Een boompje meer of minder? Ach, soms moet er wel eens eentje weg. En soms wel honderd. Als dat een gegronde reden heeft en de overheid belooft plechtig dat er minstens evenveel, maar liefst nog meer, jonge bomen voor terug komen, dan kan ik er doorgaans wel mee leven. Je hebt van die figuren die bij elke te kappen boom actie gaan voeren en zich er zelfs nog aan vast willen ketenen, maar zulke types werken bij mij vooral op m’n lachspieren. (Archieffoto: Thymen Stolk)
Nooit gedacht dus dat ik zelf zo’n typetje zou worden. Maar de gemeente Dordrecht heeft het helemaal voor elkaar. Uw Kronkelaar gaat de barricade op! Ja ja, voor een paar bomen. Om precies te zijn; het zijn 94 walnotenbomen in polder De Biesbosch. Ze staan op en langs een loos dijkje, haaks op de Zeedijk, niet ver van de Kop van ‘t Land. Ik heb iets met die bomen. Niet dat ik er mee praat of zo (ik sluit overigens niets meer uit nu) maar ik vind ze gewoon erg mooi.
Vier van die exemplaren staan in het Landelijk Register van Monumentale Bomen. Daar kom je niet zomaar. Dan moet je als boom zeker tachtig jaar oud zijn, gezond, beeldbepalend en cultuurhistorisch waardevol. Maar ze moeten weg. Boerenakkers en bomen moeten plaats maken voor natte natuur en recreatie. De plannen voor die Nieuwe Dordtse Biesbosch zijn al lang goedgekeurd en dus graven en kappen ze er lustig op los. Welke partij was toch zo begaan met de polder?
Ik ben het even kwijt. Helemaal in de war door dat stompzinnige plan. Er moeten wandel-, fiets- en ruiterpaden komen. Dat kan niet twee meter naar links of naar rechts. Nee, precies op de plek waar die bomen staan. De eigenaar wil die bomen niet kwijt, maar moest z’n land, inclusief bomen, verkopen aan de gemeente. En artikel 5 van de verkoopovereenkomst verbiedt de eigenaar ook nog eens om bezwaar te maken tegen de kap.
Dan teken je toch niet, hoor ik u denken. Tsja, dan volgt een onteigeningsprocedure. Want de overheid dendert door. Zeker in de polder. Ik vind het ronduit schandalig.
Gelukkig mogen andere bewoners in de Biesbosch nog wèl mopperen. En ik sluit me er graag bij aan. Politici beloofden mij mooie, nieuwe natuur, waar ik straks fijn kan recreëren. Wat ik krijg, is kaalslag door een chanterende overheid. Het is pure kolder in de polder. En die eikel met die zaag staat al te popelen…
Kronkelaar
