DORDRECHT – Nog vol levenslust, zin om dingen te ondernemen en bereid om nieuwe vriendschappen te maken, dat is hoe tientallen vrouwen maandelijks naar Nobel’s in het centrum kunnen trekken om appeltaart te bakken. Initiatiefnemer Willemijn Nobel helpt graag vrouwen die die behoefte voelen op een bijzondere manier: met ‘Nobel’s Ouwe Taarten.’

Met Nobel’s Ouwe Taarten worden vrouwen die de behoefte voelen om sociale contacten op te doen of dingen te ondernemen, maar wat niet altijd even makkelijk is, in het zonnetje gezet. Zonder aanmelding kunnen de vrouwen zich elke eerste dinsdag van de maand melden bij het pakhuis van Nobel’s, om daar samen een verse appeltaart te bakken. Voor Willemijn Nobel een initiatief waar ze niet lang over heeft getwijfeld om het op te zetten. “Ik had een tijdje geleden een mooi gesprek met een 94-jarige mevrouw die nog vol levenslust en verhalen was. Zij vertelde mij dat ze toch eigenlijk wel vaak alleen is. Haar vriendinnen zijn inmiddels allemaal overleden, haar echtgenoot ook. Dan wordt je wereld heel erg klein, terwijl deze mevrouw nog wel heel veel bij te dragen heeft. Toen gaf ze aan waar ze dat dan kan zoeken. Dat was een heel mooi gesprek en een aantal weken later ontstond er ineens iets. Dat was dit initiatief.”

Op dinsdag 4 november vond de tweede editie van Nobel’s Ouwe Taarten plaats. De eerste editie in oktober bleek al een groot succes. Met achttien dames, verse appels en volop gezelligheid had iedereen het ontzettend naar haar zin. “Het is natuurlijk best wel een drempel geweest voor vrouwen om te komen. We hadden bewust niet gekozen voor aanmeldingen, want als je je in de ochtend goed voelt moet je kunnen komen, maar als je je niet goed voelt en toch niet durft heb je ook niet het gevoel dat je moet gaan.” De dag startte met een kopje koffie, daarna werd de appeltaart gebakken. “Dat werkt echt verbindend. Tijdens het bakken praten mensen met elkaar en bieden ze een helpende hand.”

Dat de eerste dag een succes was voor de dames, dat bleek aan het einde van de dag. Zo zag Nobel. “Iedereen komt toch wel afwachtend binnen. Ze benoemden ook letterlijk dat ze een drempel over moesten gaan om hier naartoe te komen. Als je dan ziet dat het gaandeweg allemaal heel ontspannen gaat, gaat iedereen heel enthousiast en hoog in de energie naar huis.” Iets wat de eigenaresse van Nobel’s Brood heel goed doet. “Ik voel me daar heel erg rijk van, dat we het kunnen organiseren en bedenken. Als ik dat dan zie, ben ik wel heel erg trots. Vooral omdat je ook ziet dat er behoefte aan is.”

Om het initiatief voort te kunnen zetten heeft Nobel bijzondere hulp uit de maatschappij. “De appels van de vorige keer werden gebracht door een mevrouw die in de tuin een appelboom heeft geoogst. Zo helpt iedereen mee op zijn eigen manier.” Dat het gedragen wordt door de samenleving is dan ook de kracht van dit initiatief, zegt Nobel.

Veel vrouwen van de eerste editie gaven aan er de volgende keer weer bij te zijn én iemand mee te nemen. Ook neemt de bekendheid van het initiatief toe, zowel via mond-op-mond-reclame als sociale media. Daarom verwachtte Willemijn Nobel ook dat het op 4 november een stuk drukker zou gaan worden. “Het laat zien dat er een behoefte ligt.” Tegelijkertijd doet Nobel een oproep. “Ik zal het heel mooi vinden als we in Dordrecht met wijkcentra kunnen kijken of er in elke wijk zoiets zou kunnen ontstaan.”

Of er vriendschappen zijn ontstaan na de eerste editie durft Nobel nog niet te zeggen, maar via de appgroep die door Willemijn is aangemaakt wordt er genoeg gekletst en gedeeld. “Dat is erg leuk voor hen.”

Zolang er animo is, wordt het initiatief voortgezet. Elke eerste dinsdag van de maand kunnen vrouwen die de behoefte voelen om dingen te ondernemen, maar wat simpelweg gewoon niet altijd makkelijk is, zonder aanmelding naar het pakhuis van Nobel’s komen in de Grotekerksbuurt, nummer 43. En mocht u appeltaart niet lekker vinden, staat het altijd vrij om iets anders te maken. “We gaan de wereld niet veranderen, maar we kunnen wel een steentje bijdragen. We kunnen wel ons eigen kleine stukje wereld een beetje dragen.”