Je zou er bijna geen erg meer in hebben. Dan heb ik het over de 1 Mei viering, de Dag van de Arbeid. Het socialisme. Het arbeidersproletariaat. Voor veel mensen, ook jongeren, iets uit het verleden. Stoffig en enigszins passé leek het sinds Wim Kok de socialistische ideologie in de ban deed. Het socialisme werd ingeruild voor het liberalisme. Geen knellende principes en vooral oog voor de vrije markt. De tijd was er ook naar. In de breedte bestond er welvaart en weinigen zien zichzelf nog als arbeider. Kortom een tijdsbeeld waarin de arbeiders, om bijvoorbeeld onze huizen te stukadoren, uit het buitenland gehaald worden omdat wij ons in eigen land hier zelf niet in kunnen voorzien. Een tijdsmoment en tijdsbeeld.
Het vergt van de huidige politici het uiterste om deze ontwikkeling in te passen in onze samenleving. In een tijd waarin het bedrijfsleven schreeuwt om werknemers. De onderbuikgevoelens groeien van menig Nederlander die de grenzen voor vluchtelingen liefst gesloten ziet. Ook in Dordrecht zijn zulke geluiden te horen die voor een deel worden gevoed door het tekort aan woningen die ook nog eens betaalbaar zijn.
Het lijkt erop dat de bestaande politiek, wanneer het gaat om nieuwe frisse denkbeelden met visie, op slot zit. Dat de BBB bij de laatste verkiezingen zo’n eclatante overwinning wist te behalen is niet omdat het zo’n visionaire beweging is die de totale politiek uit het slop gaat trekken. Het is meer een symptoom-beweging, een thermometer die de koortsigheid in de huidige politiek zichtbaar gemaakt heeft. Zo iets als ‘Spiegeltje spiegeltje aan de wand wie bedrijft de erbarmelijkste politiek in het land?’. Het antwoord op deze vraag werd door de kiezers gegeven tijdens de laatste verkiezingen. Sindsdien likken de partijen die in het hoekje zitten waar de klappen zijn gevallen hun wonden en CDA verblijft op de intensive care.
Landelijk waren voor de verkiezingen de PvdA en GL al begonnen om met elkaar in snuffelcontact te komen. Voorzichtig en met het oog op de Eerste Kamer bezetting. Een strategisch pact dat mogelijk een uitrol zal hebben naar de toekomst. Maar lokaal? GroenLinks maakt in Dordrecht onderdeel uit van het college in een coalitie met de VVD, CU/SGP en het CDA. Niet echt een ‘linkse’ coalitie. Wel een coalitie die zich richt op het totale stadsbelang, maar gaat dat niet op voor ieder college door de jaren heen? Het verschil zit ‘m met name in de ontwikkelingen die zich doen gelden in het tijdsbeeld.
Het huidige tijdsbeeld, zo vinden de Dag van de Arbeid-partijen in Dordrecht vraagt om samenwerking, bundeling van krachten in het ‘linkse’ spectrum van de politiek. Door 1 mei gezamenlijk te vieren gaan zij op dit moment verder dan hun landelijke moederpartijen. Maar het is nog allemaal zo pril dat het iets weg heeft van een couveuse baby.
De onderlinge verschillen bestaan nog wel degelijk. Om de woorden van Ronald Portier, SP, aan te halen: “Het probleem van de linkse partijen is dat zij zo principieel zijn, het bemoeilijkt de onderlinge samenwerking.” Ook Hans Spigt, PvdA, ziet wat dat betreft nog heel wat hordes die genomen moeten worden voor een verregaande samenwerking. Maar op 1 mei schaarden zij zich in de hal van de voormalige scheepswerf De Biesbosch, symbolisch achter het Rode Vaandel…..zonder de Internationale te zingen.
