DORDRECHT – Ze hebben al twee diensten samen op de ambulance kunnen draaien: de Dordtenaren Cor en Wilco Tas. Vader is ambulancechauffeur, zoon is ambulanceverpleegkundige in opleiding. 

“Toen we de eerste keer samen instapten en de post uitreden, was dat even onwennig”, vertelt Wilco. “Ik dacht: nu moet ik je de hele dag Cor noemen, hopen dat ik me daar niet in vergis.” Voor Cor was het al net zo’n ongewone ervaring. “Ineens zit gewoon je kind als collega naast je. Tussen de ritten door vervallen we direct in onze vertrouwde rol en lullen we erop los.”

Cor Tas (62) is al sinds 1989 ambulancechauffeur. Wilco (34) was er toen nog net niet. “Mijn hele leven heb ik van een afstand kunnen zien hoe mijn vader op de ambulance werkte”, vertelt Wilco. “Uiteraard krijg je dan zijdelings al veel mee van dit bijzondere vak. Ongewone gebeurtenissen werden thuis altijd even besproken. Soms ging het over de praktische kant van het werk, maar net zo goed over de menselijke kant: verdrietige, emotionele verhalen, of mooie momenten waarop je als hulpverlener echt iets voor je patiënt kunt betekenen.”

Wilco ging de verpleegkunde in op advies van zijn vader. Cor: “Mijn functie in de zorg vind ik nog elke dag prachtig en het verveelt nooit. Maar als verpleegkundige heb je uiteindelijk toch meer keuzemogelijkheden.” Doorgroeien naar de ambulance was aanvankelijk nog helemaal niet Wilco’s doel, maar ja, hoe kon het ook anders: “Door naar het werk van m’n vader te kijken, trok juist de acute kant van de zorg me het meeste aan.” Hij werd dan ook eerst SEH-verpleegkundige en eind 2024 zette hij de stap naar de opleiding voor de ambulance, binnen dezelfde dienst als Cor. Komende zomer rondt hij die af.

Cor kijkt niet extra kritisch naar het handelen van zijn zoon, ook niet minder kritisch. “Wilco is al heel goed opgeleid en ervaren. Voor de ambulance doet hij nu aanvullende kennis en vaardigheden op en ik heb daar alle vertrouwen in. Stiekem ben ik natuurlijk reuze trots.” Het tweetal heeft nog ongeveer een jaar de tijd om als collega’s op te trekken, want Cor gaat binnenkort afbouwen en in 2026 stoppen. Wilco is omgekeerd evengoed trots op z’n pa: “Dat we dit nu samen kunnen doen, is bij voorbaat al een levenslange, dierbare ervaring. Ik hoop dit vak lang te mogen uitoefenen en ik zal regelmatig beseffen dat mijn vader ook op al die plekken en situaties heeft gestaan en hetzelfde allemaal ooit heeft meegemaakt.”