Stuurman aan wal
Het blijft tobben met de sport in Dordt. Ik spreek daarover al erg lang – ook hier – mijn zorgen uit, maar schrok onlangs op van de mededeling dat er op het Stadskantoor geld wordt vrijgemaakt om clubs te helpen aan geld om hun accommodatie op te knappen en professionals beschikbaar te stellen die taken kunnen oppakken die door het almaar slinkende aantal vrijwilligers ‘gewoon’ uitgevoerd moeten worden om verenigingen draaiend te houden. Ik overwoog meteen een collecte om een standbeeld op te kunnen richten voor Marc Merx. Eindelijk een sportwethouder die het snapt!
Mijn plannetje is inmiddels diep in de ijskast verdwenen, want bij bestudering van zijn plannen blijkt de Dordtse sportwereld slechts een aalmoes te worden toebedeeld. Natuurlijk klinkt het prachtig; een half miljoen uitgetrokken om de noden van de clubs te ledigen. Nadere analyse leert dat van de helft van dat geld welgeteld drie clubs een professional kunnen krijgen van de gemeente. Of, zo u wilt, zes clubs een parttimer. Dat schiet niet op met tientallen verenigingen die dagelijks geconfronteerd worden met de gevolgen van het tekort aan vrijwilligers. Ook blijkt het te gaan om eenmalig geld, uit te geven in twee jaar tijd. En daarna de zondvloed?
De andere helft van dat half miljoen is bestemd voor clubs die hun accommodatie willen verbeteren. De gemeente verdubbelt het geld dat een club er zelf insteekt. Ook hier schat ik voorzichtig in dat het gros van de verenigen hier niet van gaat profiteren. Het potje is bescheiden en veel clubs hebben simpelweg onvoldoende middelen voor de eigen bijdrage. Die mogen dan ‘goedkoop’ lenen bij de gemeente, maar ja, leningen moeten natuurlijk wel worden terugbetaald.
Bij mijn eigen club is de afgelopen acht jaar fors geïnvesteerd in verduurzaming, gecombineerd met het opknappen van vrijwel alle opstallen. Voor onze penningmeester komt de regeling te laat, al heeft hij wel een bijdrage gevraagd voor een van de laatste stappen op weg naar een toekomstbestendige accommodatie. Als-ie terug is van vakantie zal ik eens vragen hoe het er mee staat. Oma zaliger voorspelde in dit soort tombola’s steevast de afloop met haar gezegde ‘de duivel schijt op een grote hoop’. Dat de centen dus terechtkomen bij wie ze het minst nodig hebben. Ik hoop oprecht dat oma’s wijsheid niet uitkomt.
Thijs Blom.
