Soms bekruipt me het gevoel dat mensen zich alsmaar idioter en agressiever gedragen, ook in Dordrecht. Wetenschappers, die er voor hebben doorgeleerd, wijten dat aan de corona-periode. Ik heb er zelf niet voor gestudeerd, maar denk dat de oorlog in Gaza – veel meer nog dan in Oekraïne – er ook aan bijdraagt. Sinds de kidnappings- en moordpartij van Hamas in Israël en de net zo weerzinwekkende reactie daarop in Gaza lijkt het alsof allerlei mensen in ons ooit zo vredige en tolerante polderlandje partij menen te moeten kiezen. Onzin natuurlijk. (Archieffoto: Stolk Fotografie)
Vorige week trok ik even wit weg toen ik las dat er drie Stolpersteine uit het trottoir van de Boomstraat verdwenen waren. Terwijl ik me afvroeg welke volslagen idioot zoiets flikt, meenden sommigen al meteen te weten dat het hier een daad van pure Jodenhaat betrof. U en ik weten dat achter elk van die struikelsteentjes het verhaal schuilt gaat van een in de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s weggevoerde en vermoorde Joodse stadgenoot. Een leeghoofd weet dat niet, maar ontdekte het wellicht pas toen hij (of zij) las over de ophef om de verdwijning. Maandag waren de steentjes plots weer terug in de Boomstraat.
Bij mijn voetbalcluppie ontrolden enkele toeschouwers vorige week een spandoek. Daarop een mooie aanmoediging voor de thuisploeg? Nee, er stond ‘Free Palestine’ op. Wat bezielt mensen om zo’n doek op te hangen bij een amateurwedstrijdje op een doordeweekse avond? En waarom moesten er ook nog wat reclameborden kapot getrapt worden? Zoals de trouwe lezer weet, kies ik juist géén partij in het conflict en veroordeel elk gewelddadig regime, dus zowel Hamas als Israël. Maar met zo’n boodschap hoef je bij demonstranten niet aan te komen. Triest.
Zaterdag waren die toeschouwers er opnieuw, maar het spandoek hadden ze thuisgelaten. Zou het dan toch…? Geen beladen politieke discussies meer bij m’n sportclub, de struikelsteentjes weer terug in de Boomstraat, komt het allemaal weer goed? Die gedachte zou ik graag vasthouden. Een beetje positiviteit op z’n tijd, daarvan krijg je toch geen spijt? Of ben ik wellicht toch iets te naïef? Joost mag het weten. Nee, niet die gecancelde Joost van dat liedje. Daarover is al genoeg geschreven. Over idioterie gesproken…
Thijs.
