Heeft u het ook al zo druk met het doorworstelen van al die partijprogramma’s? Ik schat in dat 99% van de lezers zal zeggen van niet en zich via de media laat inspireren welke partij of lijsttrekker op 29 oktober zijn of haar stem krijgt. Zoals u weet geloof ik niet zo erg in partijen, al kijk ik wel naar waar ze voor staan en krijg het zuur als ze extreme standpunten hebben of teveel oog voor deelbelangen. Ik kijk liefst naar de lijsttrekker. Is het iemand met wie ik zelf prettig zaken zou kunnen doen?
Nu wil het geval dat ik nogal gecharmeerd ben geraakt van ene Henri. Hij doet gewoon, reageert zelfs normaal op idioten en wil het fatsoen terug in de politiek. Als ik de peilingen mag geloven hebben meer mensen hem ‘ontdekt’. Of ik CDA ga stemmen? Misschien… ik heb dat nog nooit gedaan, want die C staat voor christelijk en dat ben ik niet. Ik ben juist sterk voor scheiding van kerk en staat. Op de openbare basisschool leerde ik wel over allerlei geloven, zo zou dat op alle scholen moeten.
Die C heeft mij tot nu toe weggehouden van niet alleen het CDA. Als ik in het verleden een stemwijzer invulde, kwam de ChristenUnie steevast in mijn top-3 en zat het CDA er dichtbij. Christelijke politiek spreekt deze niet-christen kennelijk al langer aan. In een praatprogramma kreeg Bontenbal er een vraag over: of christelijke politiek ook iets is voor niet-christenen. Hij antwoordde gevat dat zijn partij staat voor christendemocratie. Hoe je van een C een c-tje maakt.
Ineens weet je het! Je wordt christendemocraat. Sorry, geintje. Maar ik overweeg het serieus. Tot 29 oktober hebben al die andere lijsttrekkers nog de kans mij over te halen. Dat zou kunnen lukken. Meer woningen en minder asielzoekers willen ze allemaal. Maar hoe? Wie heeft het beste verhaal? De inhoud telt dus, maar de toon nog meer. Wie nu scheldt, schreeuwt of blokkades opwerpt, snapt democratie niet. Ik snak naar een regering vol redelijke mensen, die normaal hun werk doen.
