Stuurman aan Wal
Terwijl ons leventje in Dordt en ommelanden voortkabbelt en we ons druk maken over bezuinigingen, de herinrichting van een plein en andere serieuze zaken is de wereld op een keerpunt van de historie beland. Dat realiseer je je meestal pas achteraf, als het ook netjes vermeld staat in geschiedenisboekjes, maar je hoeft geen helderziende te zijn om dat te constateren. Sterke mannen hebben in allerlei landen het vertrouwen van de kiezers gekregen, zijn dus héél democratisch aan de macht gekomen en ontpoppen zich als olifanten die geen porseleinkast schuwen. Hun achterban schijnt het prachtig te vinden.
Het bekendste voorbeeld is wat mij betreft de president van het machtigste land ter wereld. Omringd door een kudde meelopers en ja-knikkers kan hij het zich permitteren om ‘alternatieve waarheden’ te verkondigen. Leugens dus. Zo is Oekraïne schuldig aan het uitbreken van de oorlog en is het Rusland van z’n vriend in het Kremlin het slachtoffer. Vrijdag was de hele wereld getuige hoe hij, aangemoedigd door z’n vice-president, de Oekraïense president op schofterige wijze de les las. Hij had Zelensky eerder een dictator genoemd, ontkende later dat gezegd te hebben en regeert nog vrolijk vier jaar verder.
Volslagen idioten blijken ‘gewoon’ door miljoenen kiezers gezien te worden als de sterke man die zal zorgen dat het allemaal beter wordt. In Argentinië loopt er een rond met een kettingzaag, die hij overigens heeft uitgeleend aan de baas van Tesla, die adviseurtje speelt bij Trump. Is de wereld gek aan het worden? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Ook in ons land is de partij van de man met de grootste muil en de heftigste teksten gekozen als grootste. Om z’n imago als sterke man niet te verliezen durfde hij het alleen niet aan om minister-president te worden. Zo kan hij van de zijlijn blijven schreeuwen, bijvoorbeeld dat een staatssecretaris weg moet.
Ingrid Coenradie, notabene partijgenoot van de sterke man, is staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. Ze moest maar weg als ze niet doet wat hij wil. Ik heb haar twee keer aan tafel zien zitten bij Eva Jinek (dat durft menig sterke man niet) en was diep onder de indruk van de rust en de wijsheid die zij uitstraalde. Ze roeptoetert niet, maar zoekt oplossingen voor problemen. Concreet dus het cellentekort en femicide. Als u niet weet wat dat laatste is, niet getreurd, ze heeft een bewustwordingscampagne aangekondigd. Hard nodig. En plots zag ik het; wat een sterke vrouw! Zo eentje heb ik liever dan een sterke man.
Thijs
(Foto Ingrid Coenradie: Rijksoverheid/Martijn Beekman)
