Of ik nog een goeie dokter weet in Parga? Ok, ik kom graag in dat leuke plaatsje in Griekenland, maar bij deze vraag voelde ik me toch wat overschat. Achternicht Dees was er naar toe gegaan op basis van mijn ervaringen daar, dus ik voelde toch de drang om in elk geval ‘iets’ te antwoorden. Ik appte terug dat ik echt geen advies kon geven, maar goeie ervaringen had met een huisarts in de buurt van de taxistandplaats.
Voor het eerst in m’n leven ging ik op het strand door mijn rug en lag daar destijds als een oorlogsslachtoffer zielig te zijn. Omstanders gooiden me in een taxi, die me amper 150 meter verder bij die arts dropte. Spuit in de linkerbil (pijnstiller) en spuit in de rechterbil (spierverslapper) en ik liep weer als een kievit. Enfin, het ging nu dus om die achternicht. Tikkeltje nerveus op vakantie gegaan, want ze mankeerde naar eigen zeggen van alles. Ze hoestte al drie weken, had buikpijn, ging moeilijk naar het toilet en werd misselijk als ze iets at.
Haar huisarts – niet de mijne, maar ik herkende plots iets – poeierde haar telefonisch af met een paracetamolletje. Na het aanhouden van de klachten mocht ze bij Gods gratie op spreekuur komen (hoeveel moeite kost het u eigenlijk om een afspraak bij de huisarts te maken?) en het was snel bekeken. Al die klachten waren herleidbaar naar stress, oordeelde deze huisarts en dus moest ze twéé paracetamolletjes nemen en na de vakantie maar eens in gesprek met de praktijkondersteuner, een soort halve psycholoog.
Dees ging dus op vakantie en voelde zich na twee dagen zo beroerd dat ze de Griekse huisarts bezocht die mij destijds in recordtijd op de been bracht. Dees is enorm blij, appte ze me maandag. Ze had dus vier klachten en kreeg voor elk een medicijn. Een Grieks verdienmodel? Ach, vijf tientjes medicijnen en zeven tientjes voor het consult. Valt mee. En als je dan klachtenvrij vakantie kan vieren, tsja, dan vraag je je af of de zo bewierookte gezondheidszorg in ons land misschien ietsje minder moet vertrouwen op een paracetamolletje.
Thijs
