Ben Corino doet verslag vanuit de lokale en regionale politiek.

In haar afscheidsrede merkte voormalig Beter Voor Dordt raadslid Eline van der Vorm in de gemeenteraadsvergadering van 31 oktober 2017 op dat het de ‘dwarsliggers zijn die het spoor recht houden’. ‘Als je moet erkennen dat het grootste gevecht, dat je de afgelopen tijd hebt gevoerd, plaatsvond tussen de muren van de fractiekamer en niet in het publieke debat, dan zit er iets niet goed’, zo beschrijven Eline van der Vorm en Martijn Groeneweg hun laatste periode binnen de partij.
Dwarsliggers en vertrekkers zijn synoniem geworden voor de beeldvorming van Beter Voor Dordt sinds de partij plaatsgenomen heeft op het pluche van de bestuurlijke macht. Het is een lange lijst van namen, leden die teleurgesteld vertrokken uit de opeenvolgende BVD-fracties en de vereniging. Vooral teleurgesteld in de daadwerkelijke invloed en inbreng, die zij dachten te hebben als volksvertegenwoordiger op de gemeentepolitiek. Een willekeurige opsomming brengt ons onder ander bij Hedy Buursma, Donnie Greve, Jacqueline van Dongen, Nancy Witsen Elias, Nancy Kensenhuis, Ronald van der Klauw en Harry Wagenmaker. Of raadsleden die niet meer het woord mochten voeren zoals Sandra Wemmers.
Oud-wethouder Karin Lambrechts verbrak na haar vertrek, de band met de partij. Ook mede-oprichtster Kuhlemeier verliet BVD.

Ontevredenheid
Het is vooral de onvrede over de strakke fractiediscipline, die men terug hoort van de vertrokkenen. Juist de onvrede met het bestaande gemeentebeleid, leidde tot de oprichting van de partij in 2005 door Piet Sleeking, Leny Kuhlemeier en David Schalken. Het moest anders. In 2010 schreef de bij Beter Voor Dordt vertrokken en latere Groen Links-gemeenteraadslid Diny Koppens in een persoonlijke beschouwing dat zij voorzag dat Beter Voor Dordt een grote partij zal gaan worden, maar ook dat de verwachtingen die er in de stad gekweekt worden eveneens groot zijn. Want, zo schrijft zij, de afgelopen jaren heeft men zich bij deze partij vooral druk gemaakt over wat er niet goed ging in de stad. Ze waren steeds te vinden waar veel ontevredenheid heerste, om vooral hun gezicht te laten zien en de burger in het gelijk te stellen. Hen het gevoel te geven dat BVD er iets aan kan doen en waar burger nodig zelfs de helpende hand te bieden in hun strijd tegen de lokale overheid.
Want, zo was haar conclusie, over het algemeen bestaat de lijst en achterban uit mensen die tegen de gevestigde orde zullen gaan stemmen, vanwege hun aanvaringen met de gemeente. Veel mensen op de BVD-lijst zijn actievoerders tegen de gemeente. Zelf was Diny destijds gevraagd zich bij hen aan te sluiten, omdat zij actie voerde voor het behoud van de Statenschool. Zij vroeg zich af of die ontevreden politici straks in de coalitie, de mond gesnoerd, nog tevreden zijn met hetgeen ze kunnen bereiken?

Eén zetel

In het licht van al deze ontwikkelingen bij Beter Voor Dordt in de loop der jaren, het recente gedoe over de opvolging van wethouder Piet Sleeking, die leidde tot het opstappen van de zes fractieleden, vraag ik mij af wat er is overgebleven van de idealen en doelen van weleer. Waar stond de partij bij de oprichting voor? Zien we dat nog terug? Anno 2021, een half jaar voor de gemeenteraadsverkiezing staat de BVD op één zetel. Ze werd van grootste partij in de coalitie de kleinste. Van dwarsliggers van weleer tot anti-dwarsliggers binnen de eigen fractie. Voor mondigheid tot coalitie-stemvee. Het heeft bij het vertrek van de partijgodfather alles van een partij in verval, op de rand van de politieke afgrond.