DORDRECHT  – Het herfstreces maakt dat de politiek deze week op een lager tandje draait. Er zijn geen commissievergaderingen op het stadskantoor en wellicht zoeken sommige raadsleden hun vertier in deze herfstvakantie elders. Maar achter de schermen is het wel degelijk druk in de fractiekamers. De doorwerkende fractieleden spitten de door het college (Beter voor Dordt, VVD, CDA en CU/SGP) ingediende begroting door.  Kritisch zal vooral de oppositie kijken naar de plannen van burgemeester en wethouders.

In de gemeenteraadsvergadering van 30 oktober zullen de politici beslagen ten ijs moeten komen in de eerste ronde van de Algemene Beschouwingen. Aandachtspunten zijn natuurlijk de plannen die het college heeft met de dertig miljoen euro die zij uittrekt voor het versterken van de positie van de stad. En hoe het college denkt met de vierduizend te bouwen woningen het huidig dalend aantal inwoners weer in een opwaartse beweging naar boven toe te trekken. VVD-wethouder Maarten Burggraaf constateert met enig gevoel voor drama dat er sprake is van “een vijf voor twaalf situatie voor de status van de stad”.  Het merendeel van de dertig miljoen euro zal grotendeels opgaan aan de beoogde woningbouw van de spoorzone. Maar het project “Spuiboulevard op de schop” gaat in de papieren lopen.  Best begrijpelijk want om van het lelijke eendje een mooie representatieve stadszwaan te maken is een hele grote noodzakelijke cosmetische ingreep voor nodig.

Ook de verdere ontwikkeling van campus Het Leerpark vergt nieuwe investeringen. Pijnpunten in de plannen zijn de sociale woningbouw. In de plannen van het college richt zij zich vooral op het wat duurdere woningbouw segment. Het college gokt op meer nieuwe inwoners die wat te besteden hebben en daarmee de economische positie van de stad versterken, is het geluid van deze coalitie. Aan de andere kant sluit ze hiermee de deur voor inwoners uit de lagere-inkomensgroep. Waar gaan deze inwoners wonen of wordt het een min of meer gedwongen verhuizing naar buiten de stad? De bouw van woningen in de sociale sector behoort langzamerhand niet meer tot de taak van woningbouwcorporaties. En met de huidige stijgende WOZ-waardebepalingen van de huizenmarkt lopen huurders het risico het ene jaar nog volgens hun jaarinkomen in een sociale huurwoning te wonen maar het volgend jaar behoort hun woning plotseling tot de vrije sector.

De kosten van de sociale infrastructuur gaan voor een groot deel naar de politieke hoofdpijndossiers: Jeugdzorg en de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Het zijn de dossiers die door het Rijk over de schutting zijn geworpen naar de gemeenten. Dossierhouders Wethouder van der Linden (CU/SGP) en Heijkoop (CDA) benadrukken dat er toch wel heel veel goed gaat. Maar luisterend naar geluiden van de oppositie en van Loudy Nijhof (BVD) is met name Jeugdzorg geen gewoon hoofdpijndossier maar een migrainedossier geworden. Een dossier waarin sprake is van pijnlijke misstanden met verstrekkende gevolgen voor betrokken cliënten en hun ouders.

Ik ben benieuwd of de gemeenteraad zich op 30 oktober ontpopt tot een lam of tot een leeuw.