Het is vandaag een bijzondere dag. Precies 450 jaar geleden werd in het Hof de Unie van Dordrecht gesloten. Het wordt niet gevierd met feestelijkheden. Staat er überhaupt iemand bij stil? Geschiedenis was op school al mijn favoriete vak en toen in 1972 Koningin Juliana naar Dordrecht kwam om stil te staan bij de 400ste verjaardag van de Eerste Vrije Statenvergadering ging ik op zoek naar dat gebouw. Opgegroeid in Rotterdam en net een jaartje woonachtig in Dubbeldam kende ik Dordrecht alleen van bezoekjes aan familie, dus het duurde even om al die mooie, oude gebouwen te leren kennen. (Archieffoto: Stolk Fotografie )
Daar in dat Hof waren dus in het geheim twaalf Hollandse steden (toen nog Staten genaamd) bijeen gekomen om ons land te bevrijden van de Spaanse tirannie. Willem van Oranje had z’n trouwe helper hier naar toe gestuurd om geld te krijgen voor zijn leger, dat samen met de watergeuzen de strijd zou aangaan. Ik vond het als 12-jarig ventje een machtig verhaal. Enfin, drie jaar later, in 1575 dus, kwam het hele spul weer naar Dordt. De Zeeuwen sloten zich aan bij Holland en tekenden dus voor die Unie. Lang heeft Willem van Oranje niet van de uitbreiding van z’n macht kunnen genieten, want op 10 juli werd hij in Delft vermoord.
Jarenlang werden Hoffeesten gehouden ter herinnering aan 19 juli, als een soort Dordtse bevrijdingsdag. Maar het feest hield op. Dankzij – notabene Dordtse – historici – groeide het beeld dat die Eerste Vrije Statenvergadering eigenlijk niet zo belangrijk was. Alsof het niet de eerste was… Jammer. En weet u: vandaag vieren we ook al geen feest, want dat historisch verdrag uit 1575 wordt niet voor niets de ‘vergeten’ Unie van Dordrecht genoemd. Zou dat niet eens uit de vergetelheid gehaald moeten worden?
Laatst had ik het er over met oud-journalist Hans Berrevoets. Waarom dingen juist Dordtenaren af op die momenten in de rijke Dordtse historie? Volgens hem komt dat omdat velen onder ons niet trots kunnen zijn op onze eigen stad. Ik vrees dat hij gelijk heeft. Ik merkte het al toen Rotterdamse vrienden op bezoek kwamen in Dordt en later met véél meer bewondering over onze monumentale binnenstad spraken dan Dordtenaren zelf. Als geboren Dordtenaar heb ik het op de kleuter- en lagere school in Rotterdam wél geleerd; trots zijn op je stad. Het mag, neemt u dat van mij aan.
Thijs
