Als medeonderhandelaar voor een nieuwe cao Ambulancezorg zit ik de laatste weken met twee collega’s weer frequent met de belangrijkste vakbonden voor de zorg aan tafel. Uiteraard vertegenwoordigen wij dan de werkgevers. De bonden spreken in dat overleg namens de werknemers. De sfeer is goed en constructief. We lunchen zelfs samen en er wordt gelachen. De overleggen duren lang en worden goed voorbereid door beide kanten. Het gaat over van alles en nog wat en op een gegeven moment rolt er een wensenlijstje uit de bus van de bonden, waarover we met elkaar het gesprek aangaan. Het is de kunst om niet in een welles-nietes-sfeer terecht te komen, maar duidelijk te krijgen wat de achtergronden zijn van onderwerpen die voor de bonden zwaar wegen… en vice versa.
Het dienstrooster is zo’n onderwerp. Voor veel zorgprofessionals die in een 24/7-verband hun werkzaamheden moeten verrichten, betekent dit hoofdpijn. En al helemaal in een tijd dat grote personele tekorten de beschikbaarheid van zorg teisteren. Hoe combineer je immers de zorg voor jonge kinderen thuis met avond- of nachtdiensten, als je partner daarvoor ook al alles uit de kast moet halen? Of wat te doen als alleenstaande ouder? Werken tijdens de nachtelijke uren is een aanslag op de weerstand en het noodzakelijke waak-slaapritme, al helemaal voor oudere collega’s. Allemaal begrijpelijke omstandigheden, die maken dat het dienstrooster van beide zijden hét onderwerp van gesprek is.
Er zijn vele vormen van roosteren mogelijk, maar boven alles staat de verantwoordelijkheid die wij nu eenmaal hebben om 24 uur paraat te staan voor onze patiënten. En dus zijn we aangewezen op onderlinge solidariteit van eenieder om een gelijk aantal avond- en nachtdiensten te draaien. Tot zover de redelijkheid. En dan nu de praktijk.
Professionals in de ambulancezorg zijn vanaf hun 57e levensjaar niet meer verplicht om nachtdiensten te draaien. Tenzij daardoor collega’s onredelijk worden benadeeld, of de patiëntenzorg in gevaar komt. Bedenk daarbij dat een relatief groot deel van de ambulanceprofessionals in Nederland nu ouder is dan 50 jaar. Zo komt de zorg voor onze collega’s steeds meer tegenover de zorg voor onze patiënten te staan. Zie daar maar eens chocola van te maken.
Hans Janssen
