DORDRECHT – Hans Janssen is directeur van de regionale ambulancedienst. Hij schrijft iedere maand voor Dordt Centraal een column over zaken die hem raken binnen en buiten de zorg.
Er zijn van die momenten dat je even nederig moet terugkeren naar wat echt belangrijk is in je leven: je eigen gezondheid. Het gaat heel lang goed en je denkt misschien dat je eeuwig gezond blijft en nooit behoeftig wordt, of ziek. Gezond eten, veel bewegen, sporten in de gym en een liefdevol leven leiden met veel vrienden en sociale contacten. Alsof het ouder worden aan je voorbijgaat.
En dan sta je plotseling ’s morgens op met rugpijn. Onverklaarbare rugpijn die je belemmert in je dagelijkse fysieke bewegingen en handelingen. Gaat ook niet weg; hete douche erop, warme lamp, speciale spiergel, massage, fysiotherapie, nou vooruit dan: een pijnstillertje. En een tweede en een derde, slecht slapen, vermoeid, chagrijnig en uiteindelijk kromlopen van de pijn. Spit? Hernia? Lumbago? Wat is hier aan de hand? Word ik oud?
Dan wordt de behandeling serieuzer: chiropraxie (‘kraken’) levert niets op en uiteindelijk shockwave evenmin. Daar zit je dan met je gezonde leefstijl. En toen kwam daar de verlossing in de vorm van een advies waar ik nog nooit over had gehoord: de musculoskeletale specialist. Een arts die gespecialiseerd is in orthomanuele geneeskunde…en ook nog eens in Rotterdam een praktijk heeft. Daar moest ik het mijne van weten!
Wonder boven wonder kon ik dezelfde dag nog langskomen, hoe bijzonder is dat in deze tijd! Scheef kwam ik de behandelkamer binnenlopen, waarna ik rustig probeerde te zitten. Na wat vragen beantwoord te hebben, moest ik wat oefeningen doen om de beperking zichtbaar te maken en kon ik plaatsnemen op de behandeltafel. De arts sjorde wat aan mijn ruggenwervel en duwde me alle kanten op, tekende met balpen wat kruisjes op mijn rug en concludeerde wat er aan de hand was. Ik dacht nog: dat is snel na 7 minuten…
En toen gebeurde het: met een hamer en een metalen drevel kreeg mijn rug enkele rake tikken toegediend, die gek genoeg geen pijn deden, maar wel effect sorteerden. Het voelde vreemd en tegelijk verlichtend. Een bizarre ervaring, want nadat ik van de behandeltafel af was, stond ik rechtop…zonder pijn. Een vervolgafspraak was niet nodig volgens de behandelaar. En zo geschiedde!
Hans Janssen
