“Stuurman aan wal”
Mevrouw Anke zat een beetje met zichzelf in de knoop en zocht op advies van haar huisarts hulp bij een GGZ-instelling, om precies te zijn een Dordts bureau voor geestelijke gezondheidszorg. Daar heeft ze inmiddels een beetje spijt van…Ze is bijna 600 euro lichter en geen tel geholpen. Ik stond perplex toen ik het hoorde, maar wil u deze kronkel in ons onvolprezen zorgstelsel niet onthouden. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!
Na een telefoontje met het bureau kreeg ze een hele trits paperassen in te vullen en werd een afspraak gemaakt voor een intakegesprek. Tijdens dat gesprek voelde mevrouw Anke geen enkele klik met haar beoogde behandelaars. Ze liet dus weten niet met hen in zee te gaan. Het bureau accepteerde dat, maar meldde er bij dat er al een DBC geopend was en er dus betaald moest worden. De letters DBC staan voor Diagnose Behandel Combinatie, een soort administratie voor de patiënt.
Na drie maanden kwam dus die nota van bijna 600 euro. Telefoontjes naar het bureau (“ja mevrouw, er is wel werk voor u verricht”) en haar zorgverzekering (“ja mevrouw, zo gaat dat, daar kunnen wij niks aan doen”) leidden tot niets. Als arme, maar gezonde vrouw had ze een hoog eigen risico, wat dus betekent dat ze het hele bedrag zelf moest ophoesten. Nu zit ze dus nog steeds een beetje met zichzelf in de knoop en is aan het sparen voor een andere behandelaar.
Een rekening van 600 euro voor wat administratie en een intakegesprek vind ik buitensporig hoog. Normaal zou ik hier ook de naam van dat bureau onthullen, maar ik laat me vertellen dat ze allemaal zo werken…Volgens mij zijn ze in de geestelijke gezondheidszorg zelf knettergek geworden! Wie kwetsbare mensen zegt te helpen doet er goed aan om die mensen vooraf goed te informeren over de kosten. Zeker de kosten van het afzien van behandeling…
Meneer Wim, die het verhaal van mevrouw Anke instemmend knikkend aanhoorde, deed nog een duit in het GGZ-zakje. Hij wist te melden dat zijn DBC na precies een jaar werd afgesloten en toen pas de rekening gestuurd werd. Een paar gesprekken, ruim tien maanden geleden, leverden hem nu een rekening op van een kleine duizend euro. Het bureau van deze meneer vermeldde er ook bij dat de nota binnen 14 dagen betaald moet worden. Tuurlijk. Ik begin nu ook te snappen hoe zorg mensen ziek maakt.
Kronkelaar
