“Stuurman aan wal”
Dus jij gaat dat prikkie gewoon halen hè? Het was een retorische vraag, die de steller zelf meteen beantwoordde. Hij had het mij op de lokale televisie horen zeggen en sprak me er op aan op de parkeerplaats van de supermarkt. Ontkennen was zinloos. Ik heb het inderdaad gezegd; zodra dat mogelijk is laat ik me vaccineren tegen dat akelige virus. Meneer Ad, een tafelgenoot, zei nog ernstig te twijfelen. Heb een beetje vertrouwen in de wetenschap, opperde ik nog. De man op de parkeerplaats had het gesprek gevolgd en sprak uit dat mijn gesprekspartner gelukkig niet zo naïef is als ik. Met mijn belofte dat ik dit compliment aan Meneer Ad zal overbrengen kwam ik echter niet van de man af.
Dreigende wolken, een lang boodschappenlijstje en ook nog een wappie voor m’n neus. Dat heb ik weer, flitste het door m’n hoofd. Ik moest het hele verhaal aanhoren. Van het wereldwijde complot, van de aanstaande genocide en de chip die met het vaccin bij ons wordt ingebracht. Om het gesprek een beetje luchtig te houden merkte ik op, dat onze huisdieren ook gechipt zijn en dat dat wel handig is, want dan kunnen ze weer thuisgebracht worden als ze verdwaald zijn. Als wij oud en vergeetachtig worden is dat dus best wel handig. Helaas, mijn gevoel voor humor werd niet gedeeld. Bent u ook een beetje huiverig voor naalden, vroeg ik hem. Het had warempel effect; hij bekeek me als een hoop stront, schudde meewarig het hoofd en liep weg.
Ik gun iedereen z’n mening, zelfs een idioot. Maar moet je er mee in gesprek, of discussie? Veelal zinloos. Op een respectvolle manier mag iemand 100 procent anders denken en dat uitspreken, maar van figuren die getooid met een jodenster hun punt trachten te maken krijg ik spontaan het zuur. Enfin, ik laat me dus vaccineren en als ik onderzoekers mag geloven behoor ik tot een meerderheid van 70 procent van de bevolking die dat wil doen. Het zou me verbazen als dat percentage niet groter wordt, want naarmate duidelijker wordt dat de kans op nare bijwerkingen uiterst gering is zullen meer schapen over de dam gaan. En wie snakt niet naar de terugkeer van ons oude, vertrouwde leventje? Daarvoor is een hoge vaccinatiegraad nodig…
Wat me wel verbaast, is de discussie of mensen die het prikkie halen een bewijsje moeten krijgen en op vertoon van dat bewijsje méér mogen dan mensen zonder. De antivaxxers – daar hebben we ze weer – voelen zich daardoor gediscrimineerd. Een rare redenatie, want als je niet solidair wil zijn met de samenleving, plaats je jezelf daarbuiten. Met een vaccinbewijsje hoop ik weer lekker naar het voetballen te kunnen. En naar de horeca, het theater, de bioscoop. Ik snap dat niet-gevaccineerde mensen dat straks ook weer willen, maar misschien moeten die dan nog wat langer geduld hebben. Of besluiten om toch maar dat prikkie te halen. Voorlopig is er nog tijd om er over na te denken. Fijne Kerst!
Thijs Blom
