“Stuurman aan wal”
Kent u dat sprookje al van de boze, strenge burgemeester en die zielige, aardige uitbater van een gezellige bruine kroeg? Zo niet, dan zal ik het u vertellen. Zet u wel even schrap, want het is een sprookje met een droevige afloop. Er was eens een kroegje in Dordrecht, dat landelijk bekend werd als het mooist uitgedoste Oranje-café van héél ons land. Oude baasjes leggen er graag een kaartje en de uitbater en z’n voorgangers doen al bijna een eeuw hun best om het gezellig te houden.
Op een dag stapten er zomaar een paar vreemdelingen binnen. Dat gebeurt wel vaker in een openbare gelegenheid. Ze werden gastvrij onthaald. Niet veel later stapte plots ook Oom Agent binnen. Waarom dat nou precies op 21 juli moest gebeuren, dat vermeldt de schrijver van het sprookje niet, maar feit is dat alle gasten hun zakken leeg moesten maken. Bij één van de vreemdelingen kwamen zes pakjes met een gebruikershoeveelheid cocaïne tevoorschijn.
Zou het een dealer zijn? In het cafeetje vragen ze het zichzelf nog steeds af: konden we dat nou ècht niet zien aan de neus van deze vreemdeling? Hadden we deze man niet de toegang moeten weigeren? Met als simpele reden: uw neus staat ons niet aan. Of moeten we onze gasten voor alle zekerheid maar gaan fouilleren? Wellicht een detectiepoortje? En zo’n scan-apparaat als op Schiphol? Nee nee, dachten de uitbater en zijn personeelsleden; dan komt er straks niemand meer…
Tot overmaat van ramp kwam er een brief van de boze burgemeester: “U bent verantwoordelijk voor iedereen die bij u binnen komt. Maar omdat u al 27 jaar een brave borst bent, strijk ik de hand over mijn hart en geef u nu alleen een standje”. Bij menig coffeeshop en café in Dordt kwam het al tot (tijdelijke) sluiting, maar het kroegbaasje maakte geen rondedansje van vreugde. Hij voelt zich te kakken gezet en vreest dat er straks wéér iemand binnen komt met… ja, zeg het maar.
Burgemeester Arno slaat in zijn heksenjacht op foute horeca volkomen door. Hij verschuilt zich graag achter de wet, zoals de Wet Bibob; een vermoeden is genoeg om een zaak aan te pakken. Bij het cafeetje stapte vanmorgen weer een vreemdeling binnen. Een man met een flinke neus. En nog iets in z’n binnenzak. Het cafeetje was gewaarschuwd. En moet nu sluiten. Gelukkig is het maar een sprookje, denkt u wellicht. Helaas komen sommige sprookjes uit.
Kronkelaar
