Er gaat niets boven een verhandeling over poep. Als kind vond ik poep al een intrigerend onderwerp en omdat mannen grote kinderen zijn, ben ik nog steeds niet vies van een praatje poep. Het kan met poep de goede kant op, zoals in het geval bij hoge nood. Een bezoek aan het toilet kan dan als bevrijdend ervaren worden. Maar het kan ook de verkeerde kant op. Wie heeft er nooit op straat in poep getrapt? En dat het dan tussen die randjes onder de zolen zit…
Poep is een natuurproduct, maar wordt toch maar al te vaak vies gevonden. Hondenpoep staat al jaren op nummer 1 in menige ergernis top 10, maar in Zwijndrecht dient zich nu paardenpoep aan als het nieuwe overlastprobleem. In de gemeenteraad is zelfs een Motie Paardenpoepzak ingediend. De Democraat, die de motie indiende, was het natuurlijk zat om steeds glibberend over vijgen en drollen het gemeentehuis te bereiken. Zijn motie, om eigenaren te verplichten hun edele viervoeter onder de staart van een opvangzak te voorzien, haalde het niet.
Een ter plekke goed ingevoerde volger van de lokale politiek wist mij echter te melden, dat alléén de christelijke partijen anti-zak dan wel pro-poep zijn. De andere partijen willen eerst weten wat de paarden en hun baasjes er zelf van vinden. Dat hoeft niet meer, want een wakkere journalist, volleerd paardenfluisteraar, heeft dat vast voor hen gedaan. Hij ontdekte dat paarden nerveus worden van drollenvangers. En hun baasjes raden de opvangzak dan ook af.
Wat ik in de hele discussie node gemist heb is het belang van paardenpoep voor Zwijndrecht. Van Meneer Wim, de voorvechter tot behoud van het uitstervende Zoutewelle Perenras, heb ik ooit geleerd dat deze perenboompjes bemest met paardenpoep erg goed gedijen. Als elke tuineigenaar in Swin City dus zo’n boompje plant… Enfin, u begrijpt het al. Zo slaan ze daar twee vliegen in één klap. Het ene probleem opgelost met het andere, een heuse win-win situatie.
Als enigszins zuur of ontnuchterd slot van dit praatje poep zou ik nog de opmerking kunnen maken, dat de Zwijndrechtse politiek zich misschien wat drukker moet maken om andere problemen. Waarvan acte. Maar ik kan het de dames en heren raadsleden niet kwalijk nemen. Zij hebben hoogstwaarschijnlijk, net als ik, hun kans schoon gezien op een uitgebreid praatje poep. Van mij mag het nog wel even. Tot de burgemeester er in grijpt. Pardon, ingrijpt.
Kronkelaar.
