“Stuurman aan wal”
Kunt u mij helpen? Wij hebben thuis muizenoverlast. Het zijn er niet veel. Ik zie er althans meestal maar eentje tegelijk, maar het duurt nu al drie jaar. Afgelopen weekend was het weer bal. Ik zat rustig voor de buis, u weet wel, met het bord op schoot. Wordt plots mijn naam geroepen. Vrouwlief wees priemend naar de voorraadkast: “Er zit er eentje in die zak. Ik weet het zeker. Ik hoorde ‘m.” Kordaat greep ik de zak en schudde ‘m buiten leeg.
Naast wat verpakte waren en een aangevreten zak chips kwam er géén muis uit de zak. Het grijze monstertje met rondgegeten buikje bivakkeert, wellicht met familie en kennissen, op een geheime plek in of onder mijn huis. Zoals gezegd begon het drie jaar geleden al. Dochterlief, groot dierenvriend, verbood mij om al te drastische maatregelen te nemen. Er kwam een kooitje en als een muis er in liep, dan sloeg het deurtje dicht. Werkte eigenlijk best wel goed.
De ongenode gast bevrijdde ik steevast ietsje verderop, bij het struikgewas. Dan keken ze me even aan, met een vertederende en dankbare blik. Maar er kwamen steeds nieuwe. Of zouden het dezelfde zijn? Van hogerhand kreeg ik dus opdracht tot rigoureuzer maatregelen. De aloude muizenval. Werkte amper. Genoeg ander lekker eten dan in dat valletje. En die ene die de klem dodelijk hard in z’n nek kreeg…Bah, overal bloed. Korrels hielpen ook niet. Aten ze smakelijk op, maar gingen ze niet van dood.
Onder druk, ik weet het, bij de rechtbank sta ik straks niet sterk, kwam ik in het illegale circuit terecht. Via een sluiproute kreeg ik uit België een tube lijm. Het is in ons land verboden en ik snap nu waarom. Staat er dus eentje met twee pootjes in de lijm. Vecht om los te komen en piept erbarmelijk. Ik kreeg ‘m ook niet meer los. Uit z’n lijden verlost met een ferme tik op dat kleine hoofdje. Ik voelde me een hele grote eikel. En nog erger; het lost niks op. Er is er weer één. Minstens één.
De hele voorraadkast maar weer leeggehaald. Alle mogelijke hoekjes en gaatjes dicht gekit, alles wat eetbaar is in afgesloten dozen gestopt. Inmiddels is uit één van die dozen een hoekje geknaagd. Ik beschouw deze doos voorlopig als muizenopvang. Ze kunnen er ontbijten, lunchen en dineren, tot er een kat komt. Maar dat willen de andere huisgenoten weer niet. Ik weet, er zijn grotere problemen in de wereld, maar heeft u nog een ideetje?
Kronkelaar.
