Hoe ziet het leven na de coronacrisis er uit? Anderhalf jaar lang hebben we er al over kunnen nadenken. Ook onze demissionair kabinet. Maar ik vrees dat de tijd besteed is aan zaken waar al menig inwoner zich druk over maakt. U weet wel, niet uit te leggen maatregelen, trage reactie, slechte timing, beroerde communicatie en ook nog gekissebis dat moet lijken op een kabinetsformatie. In de tussentijd moeten we ons uit de crisis prikken. De GGD in de regio Zuid-Holland meldde maandag de 500.000e vaccinatie. Dat aantal is wat hoger als je er de mensen bij telt die door de huisarts geprikt werden, maar groepsimmuniteit (minstens 85 procent van de bevolking gevaccineerd) hebben we in deze regio nog lang niet bereikt. Met het najaar in zicht geen geruststellende gedachte.
Nee, ik ga hier niet de zoveelste golf voorspellen. Die zie ik eerlijk gezegd ook niet meer zo snel komen, al weet je dat nooit, zolang een virus zich blijft muteren en niet duidelijk is of vaccins effectief blijven en hoe lang. Een derde prik zit al in de pijplijn en wellicht kunnen we voortaan gelijk met de griepprik jaarlijks ook een coronaprik halen. Dat zou zomaar een onderdeel kunnen zijn van het leven na de crisis, want gezond blijven willen we allemaal. Naast corona zijn er echter veel meer bedreigingen voor onze gezondheid en daar is anderhalf jaar lang minder aandacht aan besteed. Iedereen kent in zijn omgeving wel iemand die moe(s)t wachten op een behandeling of operatie. Van de inhaalslag die ziekenhuizen hoopten te maken, komt weinig tot niets terecht. Verontrustend.
Dokter Diederik hoorde ik op TV vertellen dat acht openhartoperaties niet kunnen doorgaan als er één coronapatiënt op de intensive care wordt opgenomen. Een oplossing voor het probleem droeg hij niet aan. Hij benoemde het slechts, met de boodschap dat we met z’n allen na moeten denken over hoe we met dit gegeven omgaan. Het aantal IC-bedden verhogen is een optie, maar bij gebrek aan voldoende geschoold personeel niet zo snel te realiseren. Bovendien, hoe (on)betaalbaar willen we de zorg maken? Vaccineren dan maar verplichten? Gaat mij te ver. De IC’s sluiten voor niet-gevaccineerde coronapatiënten? Ook nogal vergaand, maar in een noodsituatie kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Hoe lang accepteren we dat corona de zorg overbelast?
Als u straks in het Albert Schweitzerziekenhuis te horen krijgt dat die galblaas, nieuwe heup, bypass of kankerbehandeling ‘even’ moet wachten, omdat er een covidwappie op uw bedje ligt, hoe zou u dan reageren? Ik hoop van harte dat we die groepsimmuniteit snel bereiken en corona een bijrol in ons leven krijgt, maar zolang dat niet het geval is, zitten we opgescheept met problemen, waarvoor we anderhalf jaar lang aan oplossingen konden denken én werken. Het gebeurt niet. In Den Haag hebben ze het vooral druk met zichzelf. Wie opent daar de ogen? Anders hebben we ná de coronacrisis nog geen leven.

Thijs Blom.