“Stuurman aan wal”

Parkeerbelasting is een uitstekend middel om de kas van een gemeente een beetje extra te vullen. Het vervangen van de parkeerboete, waarvan de opbrengst naar de rijkskas ging, door een lokale belasting is ooit uitgevonden door een slimme Dordtse ambtenaar. De op parkeerovertredingen controlerende Oom Agent werd vervangen door een stadswacht, ook al een Dordtse uitvinding, en zo stroomt het geld van al die stoute en stomme automobilisten dus al jaren binnen.

Dordt heeft het er maar druk mee. Zelfs zo druk dat het meer dan vijf weken duurt voor de zogeheten naheffingsaanslag op de deurmat ploft. Een argeloze bezoeker van de binnenstad die het slachtoffer werd van zo’n overijverige handhaver liet het me zien. Ook wees hij er op dat hij, middenin vakantietijd, binnen veertien dagen moest betalen. Anders loopt de rekening op. Hij concludeerde dat hem dus veel minder tijd gegund was dan de ambtenaren zichzelf toebedeelden.

Eerlijk gezegd haalde ik mijn schouders er over op, want tegen parkeerboetes valt toch niks te doen. Met de figuren die ze uitschrijven is zelden een normaal gesprek te voeren, bezwaar aantekenen kost tijd en ergernis en leidt steevast tot de slotsom dat er gewoon betaald moet worden. Maar ik zit er helemaal naast. Mea culpa! Een bezoekje aan het strand van Rockanje heeft mij tot inkeer gebracht. Er bestaan wel degelijk aardige en meedenkende dienaren der overheid.

Om tot die ontdekking te komen moest ik wel wat stoms doen. Via de parkeer-app op m’n smartphone betaalde ik namelijk vijf euro voor een dagkaart, op zich al een heel billijk tarief, maar liet het kenteken van een andere auto er in staan. Bij terugkeer zat er dus een presentje onder de ruitenwisser. Een vriendelijke controleur legde me uit dat hij de bon niet zomaar kon verscheuren en adviseerde mij om de gemeente Westvoorne te bellen. Het bleek zowaar geen handige afpoeiertruc…

“U bent echt niet de enige hoor. Mailt u even een kort bezwaarschriftje en een bewijsje dat u per app betaald heeft en dan kijken we er naar”, zei een ook al vriendelijke ambtenaar. Welgeteld één dag later kreeg ik de reactie in mijn mailbox. “U heeft te goeder trouw gehandeld. U hoeft niet te betalen”. Er stond zelfs niet in dat ik best wel een beetje dom geweest was. Tussen het aantreffen van het bonnetje en deze mededeling zaten welgeteld twee dagen. Ik ben er nog helemaal vrolijk van. Scheelde mij toch 58 euro naheffing. Als ik ooit nog eens emigreer wordt het Griekenland, riep ik ooit. Maar Rockanje is inmiddels een aanlokkelijk alternatief voor mij. Een dorp met vriendelijke en vlot werkende overheidsdienaren. De argeloze kennis heeft inmiddels 62 euro afgetikt bij de gemeente Dordrecht. Vier euro méér, maar dat zal wel de rente over de afhandelingsperiode zijn, toch?

​​​

Kronkelaar