“Stuurman aan wal”
Meneer Korstiaan zit in zak en as. Tenminste, als we het plaatselijk dagblad moeten geloven. De krant weet zelfs te melden dat de man z’n droom in een nachtmerrie is veranderd. Hier moet iets verschrikkelijks aan de hand zijn, denk je dan. Het blijkt een ernstig geval van pleinverwisseling te zijn. Meneer Korstiaan kwam in 2016 met dat geinige ideetje om ook in Dordt een levensgroot openluchtschaakspel neer te zetten. Op het Scheffersplein, als het aan hem ligt.
Met die laatste woorden is een deel van het probleem al verklaard; hij kan het wel willen, maar het moet ook kunnen. En dat ligt dus niet alleen aan hem. Alleen al het feit dat het twéé jaar moet duren alvorens een leuk idee kan worden omgezet in de realisatie ervan geeft ernstig te denken. Feit is dat de gemeente binnenkort de openingszet hoopt te doen op het Statenplein. Op ons mooie centrumbord een kleine paardensprong, maar het ene plein is het andere niet.
De gemeente en de uitbaters van de terrassen op het Scheffersplein zagen het reuzeschaakspel daar niet erg zitten. Omdat er op het Statenplein méér ruimte is, behoudens twee marktdagen, en een winkelier daar bereid is om de schaakstukken te beheren, kwam Arie Scheffer dus mat te staan. De bedenker, die nu criticaster is van de uitvoering van zijn eigen plan, vindt het maar niks dat die winkelier na sluitingstijd alle pionnen en zo binnenhaalt. Maar moet je een dame dan elke avond buiten laten staan tussen een paar lopers en torens?
Tsja, wel zo leuk als je ‘s avonds ook een spelletje kunt doen. Maar ik vrees dat een schaakspel tussen de echte liefhebbers en vandalen tot opgave leidt. Hier dient zich dus een klassieke remise aan; een spel zonder winnaars. Om nou te zeggen ‘met louter verliezers’ gaat mij te ver. Als een leuk idee niet kan zoals het eigenlijk moet, dan moet het maar zoals het kan. Ik zou er niet te zuur over doen, er zijn echt wel andere dingen waar we ons druk over kunnen maken.
Kronkelaar.
