“Stuurman aan wal”
FC Dordrecht is wellicht aan z’n laatste seizoen bezig. Meneer Hans, manager van de club, sprak het hardop uit, nadat hij geconfronteerd werd met de vraag hoe hij dat ene zinnetje uit een onderzoeksrapport duidde. Als er géén nieuw stadion komt, is het einde van het betaalde voetbal in Dordt ‘een realistisch scenario’, aldus de onderzoekers van The Stadium Consultancy. Dat nieuwe stadion kan er alleen komen als de gemeente garant wil staan voor 17 tot 20 miljoen euro.
Burgemeester en wethouders willen dat niet en, zover ik dat nu kan overzien, een meerderheid van de gemeenteraad ook niet. Sommige gemeentes in ons land hebben hele dure lessen geleerd van wat er mis kan gaan als je een betaald voetbalorganisatie wél ondersteunt. Gemeentes die hun lokale voetbaltrots niet wensten te redden staan nog immer op de landkaart. Je moet je ook afvragen of een voetbalbedrijf anders behandeld moet worden dan een gewoon bedrijf.
Mijn antwoord op die vraag is nee. De lokale FC is een bedrijf dat in de boekhouding via de post ‘afschrijving stadion’ al tientallen jaren had moeten sparen voor een nieuw onderkomen. Lukt dat niet, dan moeten sympathisanten bereid gevonden worden om de helpende hand te bieden. Maar die lijken er nauwelijks te zijn. Het regionale bedrijfsleven is in de businessclub mondjesmaat vertegenwoordigd. Dat was in de ‘goede tijden’ trouwens niet veel anders.
Of FC Dordrecht onder de inwoners van stad en regio een groot draagvlak heeft, is in de huidige situatie (troosteloos onderaan bungelend) makkelijk te betwijfelen. Er zijn echter jaren geweest dat er duizenden mensen op de tribunes zaten. De periode DS’79 bewees dat er voor betaald voetbal wel degelijk belangstelling was. Probleem is ook toen geweest dat er eigenlijk maar één geldschieter was. Zonder een nieuwe suikeroom is FC Dordrecht gewoon ten dode opgeschreven.
Met geleende spelers van her en der kun je, zo bewees het seizoen 2013/2014, nog wel eens kampioen worden. Maar het is geen basis voor de toekomst. Wat ik destijds aan DS’79 leuk vond was dat er naast gekochte mannen van elders véél jongens uit stad en regio in de selectie zaten. Jongens van onze eigen amateurclubs. Dat gaf toch wat extra binding. Maar vroeger is nostalgie. Het heden is de harde realiteit dat je niet kan degraderen, maar wel wegvallen.
Kronkelaar
