“Stuurman aan wal”

Fouten maken is menselijk. Als je dat maar stevig genoeg benadrukt, wordt het moeilijk om een fout te duiden als iets wat verwijtbaar of strafbaar is. Want ja, u en ik maken ook wel eens een foutje en dan hoor je liever ‘bedankt’ dan dat we in het beklaagdenbankje gezet worden. Maar wat moeten we nou met een fout, of beter gezegd: de maker daarvan, als anderen schade of overlast ondervinden? Of er juist iemand enorm profijt van trekt? Of allebei?

In Dordrecht hebben we nu zo’n gevalletje aan de hand. Om precies te zijn in de tuin van het Dordrechts Museum. Een oase van rust, maar die rust dreigt volgens buurtbewoners verstoord te worden. Eigenlijk is de rust al een tikkeltje weg, want jaren geleden gaf de gemeente een vergunning af om in de tuin een terras te maken voor het restaurant, dat zich vestigde in het fraai verbouwde museum. De exploitant wil het terras vergroten en tot elf uur ’s avonds open houden.

De uitbater, Meneer Ad, vroeg dus weer netjes een vergunning aan. Als niemand daartegen bezwaar had gemaakt, was die natuurlijk verleend. Ik zeg natuurlijk, omdat Meneer Ad bij de gemeente een streepje voor heeft. Hij wordt, terecht, gezien als de redder van Hotel Bellevue. In de tijd dat dat gebouw stond te verpauperen was de gemeente maar wat blij met de komst van de (toen nog) televisie-kok. De kasteelheer uit Rhoon wilde er natuurlijk wel wat voor terug…

U proeft hier wellicht een ondertoontje en dat heeft u dan helemaal goed geproefd. Want volgens mij heeft de gemeente (wie is dat eigenlijk?) héél bewust foutjes gemaakt. Het bestemmingsplan voor de museumtuin staat helemaal geen terras toe en dus ook geen uitbreiding ervan. Dat heeft de bezwaarschriftencommissie van de gemeente ontdekt, nadat omwonenden bezwaar maakten tegen verruiming van de terrasmogelijkheden.

Meneer Ad wast zijn handen in onschuld, de gemeente zegt sorry, het bestemmingsplan wordt zodanig aangepast dat het terras er toch tot héél laat mag staan en los van wat gedupeerde buren is iedereen weer blij. Doet me denken aan die pijnlijke soap rond de Muur van Krispijn. Recht breien wat krom is; legaliseren noemt de gemeente dat. Als er in Dordrecht iets tot op de bodem moet worden uitgezocht dan is dit het wel. Foutje? Ammehoela!

 

Kronkelaar