“Stuurman aan wal”

De politiek komt steeds verder van ‘gewone’ mensen af te staan. Soms vragen politici zich nog vertwijfeld af hoe dat komt en wat daaraan gedaan kan worden, maar al snel vervallen de dames en heren dan in dezelfde fouten. Vorige week deed de gemeenteraad van Dordrecht, zeker niet als enige, weer een duit in de oude zak vol ergernis. Wat weer het jaarlijks politiek hoogtepunt moest worden, draaide andermaal uit op een dieptepunt.

De begrotingsbehandelingen zijn bij uitstek het moment voor politieke partijen om duidelijk te maken waar ze voor staan. In debat met anderen kunnen de verschillen ook nog eens worden aangescherpt. Als dat allemaal gebeurt op korte, krachtige wijze en met normaal taalgebruik, kan politiek best leuk en interessant zijn. In Dordt is het echter verworden tot een babbelhobby van enkele tientallen mensen, ondersteund door een professioneel ambtelijk apparaat.

Hoe gek moet je zijn, om verspreid over twee dagen urenlang te gaan zitten praten met elkaar tot diep in de nacht? Op doordeweekse dagen nog wel. U weet wel, van die dagen dat je overdag andere bezigheden hebt dan een raadsvergadering te volgen in het Stadhuis of via een livestream op internet. En van die avonden waarop je weet dat je morgenochtend ook weer vroeg op moet. Voor wie zitten die politici daar eigenlijk te praten? Voor zichzelf, vermoed ik.

Zelf hebben ze dat nog niet door. Met tientallen moties probeerden ze allemaal Sinterklaas te spelen, om het kiezersvolk te paaien. Gelukkig pakten de media er nog wat van op, want hoe had dat volk anders geweten wat er in Stadhuis en Stadskantoor allemaal besproken werd? Ik ben trouwens benieuwd hoe lang de media dit nog volhouden. De ene verliest z’n abonnees, de ander z’n subsidie. Nog een jaar of twee en het laatste medium laat verstek gaan in raadszalen.

Feitelijk vormen de media zo’n beetje de laatste verbinding tussen bestuur en inwoners. Je zou dus denken dat media gekoesterd worden door politici. Maar niets is minder waar. Hoe gek moet je als journalist zijn om tot midden in de nacht mensen te interviewen en verslagen te maken? Minstens zo gek als die politici toch? Wat is er op tegen om weer eens een debat op hoofdlijnen te voeren op een moment dat iedereen dat ook kan volgen? Wie kan mij dat eens uitleggen?

 

 

 

 

Kronkelaar