Eigenlijk geloven we niemand meer. Het vertrouwen is weg. In de politiek, in instanties en in iedereen die iets anders zegt dan we willen horen. Het valt me al jaren op en de afgelopen twee avonden werd het beeld weer eens bevestigd. Dit keer waren het voorlichtingsavonden in Alblasserdam, waar gesproken werd over het plan van Nedstaal om asbesthoudend schroot te gaan verbranden. Het dorp siddert bij de gedachte en actievoerders roeren zich.
Of het een verstandig plan is en de bevolking géén gezondheidsrisico’s loopt? Ik weet het niet, het ontbreekt mij aan de deskundigheid om daar een goed oordeel over te vellen. Dat geeft een onbehaaglijk gevoel. Als er iets mis gaat bij DuPont, of als het bedrijf een nieuwe vergunning aanvraagt, zie je dezelfde soort reacties. Nedstaal kreeg het, terechte, verwijt dat het bedrijf onvoldoende communiceert met de bewoners. Een slechte buurman dus.
Maar intensief communiceren vanuit een bedrijf is ook niet zaligmakend. Immers, juist dat doet DuPont al jaren. Omwonenden werden al lang geleden gevraagd om zitting te nemen in een omgevingscommissie, waar óók actievoerders en kritische deskundigen welkom waren. En toch hoor en lees ik van veel mensen dat ze er niet gerust op zijn dat DuPont z’n zaakjes goed voor elkaar heeft. Ik ga niet beweren, dat dat wel zo is. Wederom omdat ik niet de kennis heb om te oordelen.
Een instantie die wél de kennis en kunde heeft om te oordelen over de veiligheid van deze bedrijven en hun processen, is er natuurlijk wel. In onze regio is dat de Omgevingsdienst Zuid-Holland Zuid, voorheen de milieudienst. Maar of het nu gaat om omwonenden van Nedstaal, DuPont of de stortplaats Derde Merwedehaven, die dienst wordt ook niet vertrouwd. Controleren die lui wel? Hoe dan? En hoe vaak? Waarom hoor en lees je daar zo weinig van? De vragen zijn legitiem.
Dat politici niet vertrouwd worden is ernstig, maar als getwijfeld wordt aan de betrouwbaarheid van een controlerend overheidsorgaan, wie kunnen we dan nog vertrouwen? Niemand, zo luidde de conclusie in de eerste zin. Maar ik wil helemaal niet leven in een wereld waar niemand te vertrouwen is. Kan die Omgevingsdienst voortaan helder vertellen waar bedrijven vergunning voor vragen, of dat veilig is en hoe dat gecontroleerd wordt? En graag iets eerder dan dat de pleuris uitbreekt.
Kronkelaar
