Sla je eens een bezoekje aan de raadsvergadering over en prompt is er ophef in het Dordtse Stadhuis. Dankzij de social media kreeg ik er op een zonnig Grieks eiland vorige week wel het een en ander van mee. De komst van de SP, zo kon iedereen met een beetje politiek gevoel voorspellen, verlevendigt het debat in de Dordtse gemeenteraad. Meneer Ronald, de voorman van de lokale socialisten, zette de toon en ontdekte dat die bij andere partijen niet als muziek in de oren klinkt.
De toetreding van de Christen Unie/SGP tot de nieuwe Dordtse regering (en óók het daarin blijven van het CDA) kostte deze partijen een zwaar compromis. De zondagsrust mag straks in Dordt namelijk geheel ontheiligd worden door ondernemers die denken dat ze elke zondag hun winkeltje moeten openen. Meneer Ronald citeerde uit de bijbel een tekst die bij sommige christelijke raadsleden hard binnenkwam. Het leidde zelfs tot discussie of het kwetsend was.
Persoonlijk vond ik het politiek interessanter dat de SP’er opmerkte dat de kiezers Beter voor Dordt gestemd hebben, maar er meer VVD voor terugkrijgen. Naast de aanblijvend wethouder van de liberalen, Meneer Jasper, en de uit dezelfde partij afkomstige burgervader, is immers ook Mevrouw Karin aangeschoven. Tot vier jaar geleden raadslid in Dordt en de afgelopen periode wethouder in Teylingen, namens de VVD. En nu dus BvD-wethouder in Dordt.
Politiek blijkt soms net zo’n opportunistisch wereldje als voetbal en Meneer Ronald merkte terecht op dat dit soort ‘moves’ de geloofwaardigheid van de politiek geen goed doen. Ook ik vraag me af waarom er binnen de grootste politieke beweging van Dordrecht geen eigen kandidaat te vinden was. Ik word er zelfs een tikkeltje ongerust van. Net als van het rare afscheid van Meneer Harry. Het vertrouwen, het allerbelangrijkste in de politiek, was bij deze wethouder plots weg…
Meneer Harry was achter de schermen al geruime tijd goed bezig met de transitie van zorgtaken die op het gemeentelijk bordje belanden. Het wordt de moeilijkste klus voor het stadsbestuur en die vertrouw je toe aan een zwaargewicht die het volle vertrouwen van minimaal zijn (of haar) eigen partij geniet. Mevrouw Karin loopt dus het risico dat ze de Kop-van-Jut wordt. Meneer Ronald en de rest van de oppositie hebben de messen al geslepen. Er breekt een boeiende tijd aan.
Kronkelaar.
