“Stuurman aan wal”

Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Maar wat nou als er iets mis is met het gebit? Dan ga je daar iets aan doen. Maar wat nou als anderen beweren dat er helemaal niks mis is met dat gebit? Dan krijg je dus een pittige discussie. En dat is precies wat er gebeurd is na de onthulling van het standbeeld van Willem van Oranje, vorige week in de Dordtse Hofstraat. Of eigenlijk; na het goed bekijken van de sokkel, waar het beeld op staat.

Voor wie het even niet heeft meegekregen; op de sokkel staan de namen van de steden die in 1572 aanwezig waren bij de eerste Vrije Statenvergadering in het Hof. Althans, elf van de twaalf. Meneer Pieter, burgemeester van Oudewater, ontdekte als genodigde dat ‘zijn stad’ op de sokkel ontbrak. Een tv-verslaggever ontdekte dat tijdens zijn interview met de kunstenaar, die sprak over elf steden. “Twaalf” corrigeerde de reporter tot twee keer toe….

De kunstenaar raakte zichtbaar geïrriteerd. “Tel ze maar na”, zei hij. En dat deed de journalist braaf. Een blunder, twitterde hij. Alle media doken er op en Meneer Wouter, Dordts burgemeester, reageerde op Twitter alert door herstel te beloven. Een dag later kwam de kunstenaar met de mededeling dat Oudewater héél bewust niet op de sokkel gezet was, omdat de stad geen stemrecht had bij die vergadering. Misschien moet dat raam met het wapen van Oudewater ook maar uit de Statenzaal?

Wat een onzin. Ook maakte de kunstenaar gewag van historici, die vinden dat Oudewater er niet bij hoort. Feit is dat hij de opdracht voor beeld en sokkel kreeg van de Prins Willem de Eerste Herdenkingsstichting. En die schonk het niet alleen aan Dordt, maar veranderde zonder overleg met de gemeente en lokale historici ook maar meteen onze geschiedenis. Oudewater hoort er met terugwerkende kracht niet meer bij. Hoe verzin je het?

De kunstenaar en de stichting worden bedankt. Hadden ze niet even de moeite kunnen nemen om vooraf met de gemeente Dordrecht in overleg te gaan? Dan was dit hele gedoe er nooit gekomen. Van onze belastingcentjes moet er nu een extra plaatsnaam in gegraveerd worden. De kunstenaar vindt dat dat maar niet moet gebeuren. Hij doet er beter aan zich er niet meer mee te bemoeien. Wat zeg ik? We jagen ‘m met pek en veren de stad uit.

 

Kronkelaar

(Archieffoto: Thymen Stolk)