“Stuurman aan wal”
Poep. Zodra ik het woord hoor of zie is in een scheet en een zucht mijn aandacht gewekt. Ik kan er niks aan doen. Het is wellicht een afwijking van me, maar iedereen heeft toch recht op een afwijking? Poep is een puur natuurproduct, maar ‘vies’ is toch de eerste associatie die het woord bij velen oproept. Doorgaans gaat het in ons kikkerlandje over hondenpoep, maar deze week is mijn aandacht gewekt door paardenpoep. Een probleem van al gauw een paar kilootjes.
Allerlei bekakte figuren die voor hun plezier op een paard rondrijden, zoals ik al zei heeft ieder recht op z’n eigen afwijking, verwarren ruiterpaden soms met de openbare weg. Dat noodzaakt mij soms om slalommend over fietspaden in de Stadspolders te rijden. Vroeger moest ik ook met enig afgrijzen aanzien hoe mijn inmiddels overleden Spike zich tegoed deed aan de snacks op het pad. De uitwerpselen van paarden bevatten ook bruikbare stoffen zullen we maar zeggen.
Paardenpoep is ook nog eens een ideale meststof voor planten, liet ik me ooit vertellen. Wellicht moet een slimme ondernemer eens kijken of het eindproduct van de spijsvertering van edele viervoeters iets is voor de circulaire economie? Maar goed, vooralsnog valt paardenpoep in de categorie vies en dus klommen Beter voor Dordt, de VVD en GroenLinks op de politieke barricaden en vroegen de verantwoordelijk wethouder van poepzaken om er iets tegen te doen.
Binnen het dagelijks stadsbestuur schijnt overigens enige discussie te woeden wie dat is. Uitglijders en rellen daarover vallen onder meneer Wouter (veiligheid en openbare orde), optreden tegen drollendraaiers onder Meneer Piet (handhaving), productie onder Meneer Rik (natuur, duurzaamheid), maar Meneer Marco krijgt deze zomer alle leuke dossiers en dus ook deze drol op z’n bord. Het antwoord was even duidelijk als teleurstellend; niks aan te doen.
De vraagstelling had trouwens ook wat creatiever gekund. Zeker van GroenLinks, toch erkend voorvechter van openbare toiletten, had ik meer verwacht. Vier jaar geleden kwam D66 in Zwijndrecht nog met een Motie Paardenpoepzak. Toegegeven, Zwijndrechtse poep is geen Dordtse poep, maar er zit wat in. Vergeeft u mij de woordspeling. De motie haalde het niet, want volgens de meeste raadsleden daar wordt een paard nerveus van zo’n zak achter z’n hol. Het paard van onze schillenboer was nooit nerveus, maar ja, dat was in die goeie ouwe tijd.
Die zak is in 2010 in Dordt juist uit de APV (de lokale wet) verdwenen. Opruimplicht van paardenpoep is niet te handhaven, oordeelde men. Van hondenpoep wél, vinden ze. Legt u het mij maar uit. Baasjes van knollen mogen dus schijt hebben aan de rest van de wereld. Onbeperkt kakken in Dordrecht en Zwijndrecht. Er volgt ongetwijfeld een pittig praatje poep. Daarna rest hopelijk nog wat tijd voor aanpak van schrijnende armoede, gevaarlijke goederentreinen en een onbetaalbaar Energiehuis.
Kronkelaar
(Archieffoto: Thymen Stolk)
