Bent u na de feestdagen ook in een depressieve stemming terechtgekomen? Als ik deskundigen mag geloven treft velen dat lot in januari. Zelf heb ik er overigens geen last van. Of zou ik mijzelf net psychisch kunnen beoordelen en domweg in de ontkenningsfase van mijn depressie verkeren? Sommige lezers zullen aan het eind van mijn betoog ongetwijfeld denken van wel. Ik heb namelijk zwaar het zuur gekregen van de Dordtse December Dagen.
Het slappe aftreksel waarmee de door Dordrecht Marketing om zeep gebrachte Kerstmarkt naar de vergetelheid moest worden verdrongen was namelijk nog slapper dan de editie in coronatijd. Het alom geroemde Dwaallicht straalde niet zo uitbundig als een jaar eerder. Vanaf ons veelgeprezen water was zelfs NIETS te zien. Wel iets teveel licht op de Grote Kerk en te weinig op andere plekken. Dat Dordt prachtige oude panden heeft, wisten we al. De historische binnenstad was al zo vaak een prachtig décor voor evenementen, speelfilms en TV-producties.
Waar vorig jaar ondernemers spontaan een kraampje opbouwden langs de route moesten ze dit keer ‘gewoon dokken’ om buiten te mogen staan bij een kraampje, dat gehuurd moest worden van Dordrecht Marketing, op plekken waar de gezelligheid op menig moment ver te zoeken was. Ik trof zelfs op een maandagavond in december gesloten kramen aan. Op twee andere avonden oogde ons centrum ook leeg en ijzig ongezellig. Hoe lang denkt Dordrecht zich nog Evenementenstad te mogen noemen?
Of de Dordtse December Dagen geslaagd of geflopt zijn, wordt echter niet door u of mij bepaald, want dat oordeel gaat geveld worden door de gemeente Dordrecht en het door haar gefinancierde Dordrecht Marketing. Ze weten nog niet hóé ze tot dat oordeel gaan komen, maar het gaat echt gebeuren. De slager gaat z’n eigen vlees keuren. Dit moet je niet willen. Voor mij hoeft het ook niet; het was ‘ruk’ en schreeuwt om betere alternatieven. Ik heb er om mij heen al enkele gehoord. Héél interessant. U hoort nog van me.
Thijs Blom
