“Stuurman aan wal”
Het wattenstaafje ging heel diep mijn keel in. Tot ik moest kokhalzen. Daarna ging er nog zo’n staafje diep mijn neus in. Tot ik een onaangenaam gevoel achter mijn ogen kreeg. Het gedoe duurde alles bij elkaar geen minuut, dus zo erg was ‘t nou ook weer niet. Temeer ik deze test nou eenmaal moest ondergaan, omdat ik een negatieve testverklaring nodig heb om Griekenland in te komen. Criticasters hoor ik al gniffelen: waren die staafjes maar wat harder en dieper in de strot geduwd van die mafkees, die zo nodig op vakantie moet in crisistijd. En zeker nog met het vliegtuig ook? Ik geef het allemaal toe.
In de lange wachtrij had ik weer tijd om te surfen. Op het internet wel te verstaan. Ik moest een PCR-test ondergaan, dus ik besloot me daar eens wat verder in te verdiepen. Tal van wetenschappers, waaronder de beroemde dokter Diederik, hoofd der IC-artsen en lid van het adviesteam van onze regering, geven aan dat de test eigenlijk niet zo veel zegt. Huh? Erger nog, de test is ook onbetrouwbaar. Maar niemand weet hoe onbetrouwbaar, omdat dat simpelweg niet uitgezocht wordt. Huh? Maar waarom dan die test die toch cruciaal is voor het nationaal coronabeleid? Het meest gevonden antwoord; er is niks beters.
Twee-en-half uurtjes leestijd bezorgden me ook een vraag die verrassend weinig gesteld wordt. Hoeveel mensen die besmet raken met covid-19 gaan er aan dood? Het gezaghebbende RIVM schrijft er bar weinig over op z’n website. Op 9 maart denkt het instituut 0,5 procent. Op 6 mei 1. Op 3 juli komt Minister Hugo uit op 0,32 tot 1, terwijl het CDS, het Amerikaanse RIVM, op 0,2 uitkomt. Maar wat is het nu, op dit moment? Het aantal besmettingen is onbekend, maar ligt volgens deskundigen minstens twee keer zo hoog als het aantal positief geteste mensen, omdat 98 procent van de besmette mensen niet of nauwelijks klachten heeft. Ook dat laatste is een RIVM-cijfer.
Gezien het aantal coronadoden dat we al wekenlang zien, is het cijfer nu ongeveer 0,05. Ter vergelijking; bij een normale wintergriep is dat cijfer 0,1 tot 0,3. De Mexicaanse griep (2009) doodde 1 procent van de geïnfecteerden, twintig keer zoveel als corona nu. Toch hoor en zie ik in vrijwel alle media alleen verhalen over tweede golf, oplopende cijfers, foute feestjes en foute vakantiegangers, zoals ik. Al drie maanden. Maar als het fout gaat, dan zie je dat een paar weken later toch terug op de IC’s van de ziekenhuizen en in sterfte? Dat is niet zo. Of moet ik zeggen dat het nu juist begonnen lijkt? Ik ben de weg kwijt. Verdikkeme, is mijn uitslag ook nog steeds niet binnen…
Kronkelaar.
(Archieffoto: Thymen Stolk)
